“เรื่องแต่งงาน...แล้วแต่แม่จะเห็นสมควรเลยครับ ถ้าแม่มีความสุขผมก็มีความสุข”
“มันจะดีเหรอลูก”
“ครับ”
สหัสนัยพูดจบก็ขอตัวออกไปจากห้องนั่งเล่น ทิ้งให้มารดามองตามด้วยความไม่สบายใจ แม้ว่าเธอจะอยากให้ลูกชายเป็นฝั่งเป็นฝามากแค่ไหน แต่ก็ไม่ได้อยากให้เขาต้องฝืนใจและไร้ความสุข
เมื่อสถานการณ์พลิกผันกลายเป็นเช่นนั้น ธมนก็เริ่มอยู่เฉยไม่ได้ จึงรีบไปหาตัวช่วยที่น่าจะมีทางออกให้กับทุกปัญหาของเธอ
“เรียวพูดแบบนั้นเหรอ” สหัสวัตถามภรรยาที่มีสีหน้ากังวลอย่างแปลกใจ
“ใช่ค่ะ ลูกรับปากเพราะมนหรือเปล่าคะพี่ริว”
“ไม่รู้สิ แต่เรียวไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล” คุณพ่อที่อายุหกสิบกว่าแล้วแต่ยังดูหล่อเฟี้ยวเอ่ยปลอบภรรยาที่อ่อนวัยกว่าหลายปี
“แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะคะทีนี้”
“พี่ว่ามนอย่าไปกังวลกับเจ้าเรียวเลย...เรื่องเด็กอุ้ยอ้ายยังน่ากังวลซะกว่า พี่ว่าขุนพลท่าจะหวงลูกสาวเอาเรื่องอยู่”
“ก็จริงนะคะ แล้วน้องก็ยังเด็กมา
