เจ้าอรุณทำหน้าไม่ถูก ไอ้ที่ยืนวางท่าเหนือกว่าคาดคั้นให้เดวีตอบคำถามมลายหายไปทันตา ใจอยากจะคิดว่าเดวีพูดเล่น เป็นการกลั่นแกล้งเขาอย่างที่ทำประจำเหมือนกัน หากแต่สีหน้าจริงจังของเดวีที่ไม่ค่อยได้เห็นนักทำให้เขาเชื่ออย่างสนิทใจว่าเดวีไม่ได้โกหก
มะ...มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!
“นายล้อเล่นใช่ไหม”
ถึงจะเชื่อไปแล้วแต่เจ้าอรุณก็อยากจะปฏิเสธว่าเดวีไม่ใช่ตัวอะไรแบบนั้น คิดในแง่ดีว่าอาจจะเป็นมนุษย์ปกติอย่างเราๆ นี่แหละ แต่มีความผิดปกติของโครโมโซม พันธุกรรมหรืออะไรก็แล้วแต่ที่ไม่ใช่มนุษย์ทดลองอย่างที่ว่า เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น เดวีจะน่าสงสารมาก มันมีกฎหมายอยู่นะว่าห้ามทำการทดลองในมนุษย์ ในเมื่อเดวีบอกว่าตัวเองเป็นมนุษย์ทดลอง ชะตากรรมของเขาก็ไม่ต่างอะไรกับพวกสัตว์ที่ถูกใช้ทดลองทางวิทยาศาสตร์เลยน่ะสิ
แต่ต่อให้ไม่อยากเชื่อไปอย่างไร เดวีก็ยืนยันอีกครั้งว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นเรื่องจริงด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ
