ว่าจะจัดการ เฉดหัวขับไล่ไสส่งไอ้เถาวัลย์หื่นออกจากห้องไป แต่เอาเข้าจริงก็ไม่ได้ทำอะไรเพราะหลังจากที่เขาชำระล้างร่างกายเสร็จ เดวียังคงนอนอยู่เหมือนเดิม คล้ายว่าจะหลับลึกเสียด้วยเพราะไม่ว่าเขาจะส่งเสียงดังโครมครามอย่างไร เดวีก็ไม่ตื่นมาเลยสักนิด ซ้ำยังกรนเป็นจังหวะสม่ำเสมอมาตั้งแต่ตอนที่เจ้าอรุณตื่นแล้ว เจ้าอรุณจึงคิดไปว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้าอาจจะไม่ใช่การกลั่นแกล้งก็ได้ แต่เป็นการละเมอจริงๆ
เพียงแต่การละเมอของเดวีมันทำให้เขาอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแค่นั้นเอง...
เจ้าอรุณพยายามไม่ใส่ใจอะไรนัก เตรียมตัวเสร็จเรียบร้อยก็ออกไปทำงานตามปกติโดยไม่สนใจจะปลุกเดวีเลยสักนิด ถึงที่ทำงานก็ทำตามหน้าที่ของตัวเองตามปกติ ทว่าวันนี้เขารู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยมีสมาธิสักเท่าไหร่นัก
จะให้ไปมีสมาธิได้อย่างไรในเมื่อหัวเขาเอาแต่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า ขนาดตอนนี้ยังรู้สึกได้ไออุ่นของฝ่ามือที่
