หลังจากถูกดูดซึมน้ำผิดตำแหน่ง เจ้าอรุณก็รู้ตัวทันทีว่าคิดผิดที่ไปบอกโจเซว่าเดวีเป็นนักสำรวจ ความจริงเขาก็รู้ตัวตั้งแต่แรกแล้วล่ะ หากแต่ไม่คิดว่าตัวเองจะคิดผิดถึงขนาดนี้ ซ้ำการได้เดวีมาอยู่ด้วย งานก็ไม่ได้คืบหน้าไปมากกว่าเดิมเลยสักนิด มีแค่ข้อมูลบางส่วนที่เดวีบอกในวันนั้นเท่านั้นที่เขาได้เพิ่มเติม นอกนั้นเขาก็ต้องศึกษาเองด้วยไม่กล้าเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงกับอะไรไม่เป็นเรื่องอีกแล้ว
ก็ใครมันจะเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงกันล่ะ ถึงการดูดซึมน้ำแบบนั้นมันจะทำให้เขาเผลอเคลิบเคลิ้มไปบ้างก็เถอะ แต่ถ้าเป็นแบบนั้นบ่อยๆ คงไม่ดีแน่
แค่คิดว่าตัวเองไปมีอะไรกับผู้ชาย เขาก็ว่าตัวเองเพี้ยนแล้ว นี่ดันไปเพลิดเพลินกับการสัมผัสของเถาวัลย์... ไม่รู้จะให้คำจำกัดความเพี้ยนของตัวเองว่าอย่างไรดีเลย
ตัดเรื่องการเป็นเสาให้เดวีพันเพื่อดูดซึมน้ำออกไปโดยไม่ต้องคิดอะไรมาก เดวีกระหายน้ำเมื่อไหร่ก็ไล่ให้ไปห้องน้ำรัวๆ ไม่ก็รีบหนี
