เมื่อลืมตาอีกที ฟ่านรั่วเจี๋ยก็มาอยู่บนเตียงในห้องนอน ยามนั้นความรู้สึกหลากหลายเอ่อท่วมใจ ร่างที่กำลังเย้าหยอกกันส่งเสียงรบกวนนางคือตือเมี่ยวกับมู่ชิงซาน ภาพนั้นดูเหมือนเด็กที่สวมร่างผู้ใหญ่ หาใช่บุรุษที่นางดื่มด่ำและได้รับสัมผัสเร่าร้อนอย่างเช่นที่บ่อน้ำพุ
หญิงสาวสำรวจเนื้อตัวตน นางยังอยู่ในชุดเดิม เสื้อผ้าเปียกชื้น ซึ่งมู่ชิงซานก็มอมแมมมิต่างกัน เมื่อครู่นางไม่ได้สติเลอะเลือน ทุกอย่างเกิดขึ้นจริง นางถูกเขาข่มเหง แต่มันเป็นการข่มเหงที่นางยินยอมพร้อมใจ ทว่าสตรีที่ไม่เคยผ่านมือชายและอยู่อย่างโดดเดี่ยวมานาน จะให้นางประกาศออกไปได้หรือว่าถูกคนที่เป็นศัตรูทำเรื่องต่ำช้าเช่นนี้
ฟ่านรั่วเจี๋ยสูดลมหายใจลึกเข้าปอด นางต้องอดกลั้น ถึงจะแค้นใจแต่นางต้องเข้มแข็ง ด้วยทั้งหมดนี้ต้องโทษนางที่เผลอตัวเผลอใจให้มู่ชิงซานย่ำยี
“ขะ...ข้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร” นางถามเขาเสียงสั่น ใบหน้าแต้มสีแดงระเรื่อ ความข
