ร่างสูงเพรียวของสตรีที่แต่งกายสวยงามด้วยสีแห่งอำนาจคือแดงกับน้ำเงิน พร้อมประดับผมด้วยปิ่นทองและหยก ทำให้ฟ่านรั่วเจี๋ยค่อนข้างเกร็งและมีเหงื่อชื้นที่ฝ่ามือ อีกทั้งน้ำเสียงที่เรียกให้ฟ่านรั่วเจี๋ยเข้าไปหายิ่งทำให้คนที่มาจากตำหนักเย็นรู้สึกไม่ปลอดภัย
“เหตุใดพี่ถึงไม่ได้เห็นเจ้ามาเยี่ยมนานแล้ว รั่วเจี๋ย”
ฟ่านรั่วเจี๋ยทำความเคารพอีกฝ่ายและตอบว่า “ข้ามีหลายสิ่งต้องทำอีกอย่างเท่าที่ทราบองค์หญิงใหญ่มีภารกิจต้องดูแลบ้านเมือง ข้าจึงมิอาจมาให้รกหูรกตา”
ใบหน้างามล่มเมืองตึงเล็กน้อย รอยยิ้มหวานมากด้วยเสน่ห์หายลับไปในยามนั้น
“คำพูดเจ้ายังคงเฉือนใจเช่นเดิม ใครอยู่ใกล้ต้องสะเทือน ที่เรียกมาคุยเป็นการส่วนตัวเพราะทราบว่าหมิงอ๋องกำลังเตรียมพระราชทานสมรสให้เจ้ากับแม่ทัพเกา”
ฟ่านรั่วเจี๋ยพยักหน้ารับ นางไม่อยากเอ่ยถึงสิ่งนี้ แต่ดูเหมือนฟ่านเยี่ยฉีต้องการง้างปากนางเพื่อเค้นเอาสิ่งที่อยู่ข้างในใจนางออกม
