หวานใจนายมาเฟีย ตอนที่ 8
1583 คำ
"เฮือกกกก…….. ฟังอยู่ ปู ฉันฟังอยู่"
"อ๋อ.. ค่ะคือปูจะบอกว่าอย่าลืมนะคะ บ่าย2โมงตรงค่ะเราต้องเอาสินค้าไปให้เจ้าของโรงแรมดูด้วย"
กรเหมือนจะยังซนไม่เลิกเพราะเขากำลังเอามือสอดเข้าไปใต้เสื้อคลุมของฉันแล้วก็แหวกกลีบกุหลาบของฉันเข้าไปด้านใน ฉันเสียวจนเผลอครางออกมาเลย
"อ๊ะ…… กร"
"อะไรนะคะคุณดากรอะไรคะ" เลขาของฉันถามขึ้นมาทันทีอย่างสงสัย จะไม่ให้สงสัยได้ไงละ ใช่มั้ย อยู่ๆฉันก็ครางออกมาแบบเนี้ย
"แค่นี้แหละปู เดี๋ยวฉันเข้าไป"
ฉันกดวางสายทันที พอกรเห็นว่าฉันวางสาย
แล้วเขาก็ยกตัวฉันขึ้นจนตัวลอยเลย แล้วรู้มั้ยว่าเขาทำอะไร เขาก็ซุกหน้าเข้ามาที่กลีบกุหลาบของฉันยังไงละ เขาใช้ลิ้นสอดแทรกเข้ามาเพื่อสำรวจด้านใน แถมเขายังทั้งดูดทั้งเลียสลับกันด้วย ฉันเสียวจนแทบใจจะขาดอยู่แล้ว
"กร… พอแล้ว พะ...พี่ไม่ไหวแล้ว.. อ๊ายยยยย"
ฉันกระตุกด้วยความเสียวก่อนที่ฉันจะปล่อยน้ำรักออกมา กรยังคงเลียต่อไปฉันยิ่งเสียวเข้าไปใหญ่ แล้วเหมือนกับว่ากรจะยิ่งชอบเมื่อฉันเสียวแบบนี้นะ พอฉันเริ่มเสร็จอีกรอบ กรถึงเอาฉันลงมา แล้วดึงฉันเข้าไปกอด
"จะไปจริงๆเหรอครับ" กรอ้อนฉันด้วยท่าทีที่น่ารัก ฉันจึงเอามือไปลูบหัวเขาเบาๆ
"เดี๋ยวค่อยมาเจอกันที่นี่ก็ได้ "
" แต่ผมต้องคิดถึงพี่ดาจนอกแตกตายแน่ๆเลย"
"เอาน่า เดี๋ยวพี่โทรหานะ"
แล้วกว่าฉันจะออกมาได้ ก็ต้องจัดกับกรไปตั้งหลายยกเลยฉันเปลี่ยนชุดที่เตรียมมาในรถ แล้วฉันก็เข้าบริษัททันที
" ปูเตรียมสินค้าตัวอย่างให้คุณดาแล้วนะคะ"
ปูเดินเข้ามาหาฉันก่อนจะยื่นเอกสารตัวอย่างสินค้าให้ฉัน
" อืม ขอบใจนะปู"ฉันส่งยิ้มให้ปู เพราะที่ฉันมีเวลาว่างทุกวันนี้ก็เพราะฉันได้เลขาดีแบบเธอนี่แหละ
" วันนี้คุณดามีอะไรดีรึเปล่าคะ"ปูยิ้มออกมาก่อนจะถามฉัน
" อะไรเหรอ"ฉันมองหน้าปูอย่างสงสัยในคำถาม
"ก็วันนี้คุณดาดูดีมากๆเลยค่ะ
ดูแจ่มใสเหมือนคนกำลังมีความรักเลย หรือคุณทศเซอร์ไพร์อะไรรึเปล่าคะ"
"ไม่มีอะไรหรอก ปูไปทำงานต่อเถอะ เดี๋ยวฉันจะไปละ"
"ค่ะ สู้ๆนะคะคุณดา"
"ขอบใจจ้ะ"
ฉันเดินไปขึ้นรถก่อนจะตรงไปโรงแรม 5 ดาว ที่ฉันจะเอาสินค้าเข้าไปให้เขาดูทันที แต่ฉันก็ไม่แน่ใจนะว่าสินค้าของฉันจะผ่านรึเปล่า เพราะมาตราฐานที่นั่นค่อนข้างสูงแล้วไม่นานฉันก็มาถึงโรงแรมที่โคตรหรูนั่น
" ขจรไพศาล กลาสโกลเด้น ตื่นเต้นชะมัด"
ฉันพึมพำกับตัวเองอย่างตื่นเต้น ฉันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อตั้งสติ แล้วฉันก็ถือเอกสารกับสินค้าเดินเชิดๆเข้าไปอย่างมั่นใจ
กรกันต์
ผมล้มตัวนอนลงบนเตียง แต่ก็ดันนึกขึ้นได้ว่าผมควรจะต้องเข้าไปดูแลคาสิโนซักหน่อยผมจึงเดินไปคล่อมมอไซค์ที่ไปเปลี่ยนมาขับตอนไปส่งน้องอัญแล้วผมก็ขับตรงไปที่คาสิโนทันที
"เฮ้ยไอ้กร มาพอดีเลย" พี่เก้าร้องทักผมทันทีในขณะที่ผมพึงจะเอาขาตั้งมอไซค์ลง
" มีอะไรเหรอพี่"
"เออ พอดีที่โรงแรมมีงานเข้าอะดิ คือมันจะมีคนมาเสนอสินค้าอะไรนี่แหละ มึงเข้าไปแทนกูด้วยละกัน ไม่มีใครว่างเลย พี่กันก็ต้องพาผิงผิงไปลองชุดแต่งงาน กูก็ต้องไปหาลูกค้าที่โกดังอาวุธ" พี่เก้าพูดออกมายาวยืด ไม่เว้นช่องว่างให้ผมได้พูดมั่งเลย
" ครับผม เดี๋ยวผมไปให้เลยครับ"
" ดีมาก ว่าแต่มึงเอาลูกกูมาคืนรึยัง"
พี่เก้าหันมามองผมด้วยแววตาเอาเรื่อง เบื่อจริงๆเลยคนติดลูกเนี้ย
"ผมจัดการคืนให้เรียบร้อยละครับ"
"เออดี งั้นมึงก็รีบไปเลย แต่เดี๋ยว มึงอย่าลืมใส่สูทไปนะโว้ย"
พี่เก้าย้ำกับผมเรื่องการแค่งกายอีกครั้ง ใช่ยังดีที่พี่เก้าทัก ไม่งั้นผมคงต้องไปชุดนี้แน่ๆ และพอผมไปที่โรงแรมผมจึงสั่งให้พนักงานไปหาชุดมาให้ผมเปลี่ยนซึ่งกว่าพนักงานจะหาไซร์ผมได้ ผมรอเกือบชั่วโมงเลยนะ
"นี่คือข้อมูลของบริษัทที่เข้ามาติดต่อค่ะ มี 5 รายที่เราเลือกมา "
เลขาของพี่เก้าเอ่ยขึ้น ผมจึงค่อยๆเปิดไปเรื่อยๆ จนมาถึงเล่มสุดท้าย
" นลินดา ทิพโกสน บริษัท linda Enterprice ชื่อโคตรคุ้นเลย" ผมพึมพำกับตัวเอวก่อนจะเปิดเข้าไปดูด้านใจ
"ตายห่าละ พี่ดานี่หว่า " รูปพี่ดาถูกติดไว้ด้านในแฟ้ม ผมถึงกับไปไม่เป็นเลย ผมจึงกดเรียกเลขาให้เข้ามาทันที
"คะคุณกร" เลขามองหน้าผมอย่างงงๆ
"คุณช่วยไปหา แว่นตา หมวก แล้วก็ผ้าพันคอ มาให้ผมทีนะ"
" แล้วคุณกรจะเอามาทำอะไรคะ”เลขาถามผมขึ้นมาอย่างสงสัย
“ผมจะเอามาทำอะไรนิดหน่อยอะครับ คุณช่วยเอามาให้ผมก่อนนะครับ เร็วๆเลยยิ่งดี” ผมพนักหน้าออกแนวขอร้อง ทำให้เลขายิ้มออกมา เธอคงกำลังคิดว่าผมเพี้ยนอยู่แน่ๆ
“ได้ค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะเอามาให้” พูดจบเธอก็เดินออกไป แล้วไม่นานเธอก็กลับเข้ามาอีกครั้งพร้อมกับของที่ผมสั่งไปเมื่อกี้
“ขอบคุณนะครับ”ผมเอ่ยปากขอบคุณเธอทันทีที่ผมได้รับของ
“ไม่เป็นไรค่ะคุณชายน้อย” เธอยิ้มออกมา เธอคงจะเอ็นดูความบ้าบอของผมละมั้ง
ผมรีบจัดการเอาแว่นมาใส่ เอาผ้าพันคอมาพันรอบหัว แถมยังใส่หมวกอีกด้วย พอหันไปมองกระจก ผมก็ตกใจกับสภาพของตัวเอง อะไรมันจะเหมือนคนบ้าขนาดนี้เนี้ย เเต่ก็เอาวะ แบบนี้ พี่ดาจำไม่ได้แน่ๆ
“ให้ทุกคนมาพบผมได้เลยนะครับ” ผมกดที่โทรศัพท์บอกกับเลขา แล้วไม่นาน บรรดาบริษัทที่มาติดต่อผมก็เข้ามา ทุกคนดูตกใจมากเลยนะที่เห็นสภาพผมแบบนี้ แต่ผมก็ไม่สนใจหรอก ผมทดสอบสินค้าที่ทุกคนเอามาให้ทดลองหมดทุกอย่าง จนผมเริ่มที่จะคันละ และมีผื่นขึ้นเต็มแขนผมเลย
“คนสุดท้ายมาแล้วค่ะ “ เลขาเดินเข้ามาบอกผมที่กำลังเกาแขนตัวเองอย่างเมามัน ทรมานอะไรขนาดนี้วะเนี้ย
“ครับ เข้ามาได้เลย”
แล้วพี่ดาก็เดินเข้ามาแถมยังมองผมด้วยสายตาแปลกๆอีก ผมจึงรีบเชิญเธอให้นั่งลงด้งยน้ำเสียงที่ดัดจนแหลมปรี้ด
“เชิญครับ”
“ขอบคุณค่ะ ขอแนะนำตัวก่อนนะคะ ดิฉัน นลินดา ทิพโกศล เป็นเจ้าของแบรนด์ Linda Enterprice”
“ครับ” ผมตอบพี่ดาแค่นั้น ผมก็เกาแขนต่อไป พี่ดามองผมอย่างสงสัย แล้วจู่ๆที่ดาก็เอาครีมที่พี่ดาพกมา ชะโลมลงที่แขนผมอย่างรวดเร็ว
“แสดงว่าคุณเป็นโรคภูมิแพ้ เพราะคุณจะแพ้พวกเครื่องสำอาง สินค้าตัวนี้ของดิฉันจะช่วยคุณได้นะคะ”
พี่ดาค่อยๆลูบไล้ไปตามแขนผมอย่างเบามือ ผมแทบจะทนไม่ไหวผมอยากดึงพี่ดาเข้ามากอดมาฟัด ชะมัด แต่ก็ทำไม่ได้
“เรียบร้อยแล้วค่ะปล่อยทิ้งไว้ประมาณ 5 นาที ค่อยล้างออก” พี่ดาส่งยิ้มมาให้ผม ทำไมน่ารักแบบนี้นะจะว่าไปยิ้มของพี่ดาก็ทำให้ผมไม่พอใจเหมือนกันนะเพราะนี่ถ้าเป็นพี่เก้าหรือพี่กันผมก็จะต้องเสียรอยยิ้มพี่ดาให้พวกพี่ๆเขาอะดิ
“ต่อไปคุณห้ามยิ้มแบบนี้อีกนะครับ” ผมเงยหน้าขึ้นไปมองพี่ดา พี่ดามีสีหน้าที่สงสัยทันที
“ทำไมคะ”
“เพราะมันขี้เหร่มาก” พี่ดาอึ้งไปเลย ผมนี้อยากจะเอามือขึ้นมาตบปากตัวเองจริงๆ ผมขอโทษนะครับพี่ดาแต่ผมไม่อยากให้พี่ดายิ้มปบบนี้กับใครอีก
“เอาเป็นว่าผมรับสินค้าของคุณนะครับ พรุ่งนี้คุณเอาสินค้ามาวางได้เลย ทางเราทำบูธไว้ให้เรียบร้อยแล้ว แล้วอีกอย่าง ผมจะเสนอสินค้าของคุณให้ไปเปิดที่ห้างของเราด้วย”
“ขอบคุณมากๆเลยนะคะ ขอบคุณจริงๆ”
ผมจ้องหน้าพี่ดา พี่มองผมด้วยสายตาที่ขอบคุณ เธอคงจะขอบคุณผมจริงๆ แหละ ผมอยากจะเข้าไปกอดพี่ดาตอนนี้เลยนะแต่ผมก้ได้เพียง มองพี่ดาเท่านั้น
“ ไม่เป็นไรครับ”
“งั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ”
“ครับผม”
แล้วพี่ดาก็เดินออกจากห้องไป ผมรีบถอดแว่นกับผ้าคลุมออกอย่างรวดเร็วเลย มันโคตรร้อนเลยจริงๆนะ เหงื่อผมงี้ไหลออกมาเต็มไปหมด
- ผู้เขียน
