คุณชายฉู่นั้นเข้ากองทัพไปแล้วถูกบิดากลั่นแกล้งขึ้นมา ให้ฝึกหนักจนถึงยามที่ดวงจันทราขึ้นอยู่ที่กลางผืนฟ้าแล้ว ดังนั้นในยามที่เหนื่อยจนมิอาจจะทนฝืน จึงหลับดวงตาลงไปและหลับอย่างมิรู้ตนในทันที ส่วนพี่รองชุนเอ้อเฟิงและพี่สามชุนฉีหนานนั้นก็ตกที่ลำบากมิต่างกัน ออกจะหนักเสียอีกด้วยเพราะท่านแม่ทัพฉู่นั้นคาดหวังกับคุณชายของสกุลชุนทั้งสองมากด้วยบุรุษที่กำยำและมีความเกี่ยวดองกันนั้น ย่อมจะเอนเอียงไปในทิศทางเดียวกันได้โดยง่าย เช่นนั้นคุณชายรองและคุณชายสามสกุลชุนนั้นจึงยังคงฝึกหนัก จนมองเห็นแสงแวววาวที่กลางฟ้าแล้วหลับลงไปในลานดินอย่างมิรู้ตนอีกแล้ว
“อร่า ข้าคิดถึงกับข้าวของไห่ถัง ข้าอยากกลับบ้านไปเสียแล้ว”
คุณชายรองสกุลชุนบ่นในขณะที่ดวงตานั้นหลับลงไปแล้ว ส่วนคุณชายฉู่นั้นก็คิดถึงเนื้อตัวนุ่มๆของนางถอนหายใจออกมาแล้วหลับไปอีกครา ในฝันนั้นเห็นแต่ไห่ถังคนงามแย้มรอยยิ้มบานอยู่ตลอดยาม ตื่นขึ้นมาอีกคราก็โดน
