เด็กดื้อของคุณอา

4 ซูชิ

4

ซูชิ

ภามกับคัพเค้กกลับมาคุยกันตามปกติแต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปนั่นก็คือความรู้สึกของทั้งสองคนที่มันเปลี่ยนไปจนทั้งสองเองก็ยังรู้สึกเกร็งๆ เมื่อต้องนั่งรถไปมหาวิทยาลัยอย่างเช่นเมื่อก่อนที่ทำทุกวันแต่มาวันนี้ทั้งสองคนดูเกร็งๆ และไม่เป็นธรรมชาติเลย

“ให้อามารับกี่โมง” ภามจอดรถหน้าตึกคณะที่คัพเค้กเรียนพร้อมกับถามหญิงสาวอย่างเช่นทุกวันแต่วันนี้ชายหนุ่มกับรู้สึกเขินเมื่อเห็นคัพเค้กในชุดนักศึกษาที่รัดรูปกว่าทุกวันกระโปรงทรงเอที่แน่นเปรี๊ยะแล้วยังผ่าข้างขึ้นมาอีกเผยให้เห็นเรียวขาอ่อนที่ขาวเนียนของเธอเสื้อนักศึกษาสีขาวสะอาดตาที่แน่นจนเต้าอวบแทบจะหายใจไม่ออกอยู่แล้วยิ่งมองยิ่งทำให้ภามคิดไปไกลแต่ความคิดนั้นต้องหยุดลงก่อนเพราะคัพเค้กพูดขึ้น

“ไม่ต้องมารับเค้กก็ได้ค่ะวันนี้เค้กต้องไปทำรายงานกับเพื่อนต่อเดี๋ยวเค้กกลับเอง” ภามที่ได้ยินอย่างนั้นแม้ในใจอยากห้ามไม่ให้ไปแต่เขานึกได้ว่าทั้งสองพึ่งคืนดีกันเขาเองก็ไม่อยากทะเลาะกับเธอภามจึงพยักหน้าให้กับหญิงสาว

“วันนี้มาแปลกไม่ห้าม” คัพเค้กเองก็รู้สึกแปลกไปเมื่อภามไม่ห้ามเธอก็นึกสงสัยขึ้นมาเหมือนกัน

“สงสัยไม่อยากทะเลาะกับเรา ก็ดีเหมือนกัน” คัพเค้กพูดจบก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่ตามจีบเธอแต่เธอไม่เคยแม้จะชายตามองไม่ใช่ว่าเขาไม่หล่อแต่เธอมีคนของใจแล้วต่างหาก เขาจะมาพร้อมเพื่อนอีกสองคนซึ่งเป็นเหมือนลูกน้องของเขา

“น้องเค้กคัพ น้องคัพเค้กวันนี้พี่มีดอกไม้สวยๆ มาฝาก” ‘ตุ้ย’ ชายหนุ่มลูกชายของอธิการบดีประจำมหาวิทยาลัยหน้าตาก็พอไปวัดไปวาความรวยก็พอตัวแต่คัพเค้กกลับไม่ได้รู้สึกชอบเลย

“เนื่องในโอกาสอะไรคะทำไมต้องเอาให้ด้วยถ้าเค้กไม่ขอรับคงไม่ว่ากันนะคะขี้เกียจถือ” คัพเค้กพูดจบก็เดินไปจากตรงนั้นทันที

ตุ้ยที่ดูผ่านๆ เหมือนเขาจะเป็นคนอารมณ์ดีแต่เมื่อเขาโดนคัพเค้กปฏิเสธเขาก็ดูก้าวร้าวขึ้นมาเหมือนเป็นคนละคน

“เล่ยตัวนักนะสักวันกูจะจับมาเป็นเมียเอาให้มึงร้องไม่ออกเลย” ตุ้ยพูดพร้อมกับมองตามหลังคัพเค้ก

“เอาให้เข็ดเลยนะลูกพี่” เพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้นข้างๆ หูของตุ้ย

คัพเค้กนั่งเรียนไปอยู่ๆ เธอก็นึกถึงใบหน้าของภามที่อยู่ใกล้ๆ ใบหน้าของเธอ เมื่อเธอนึกถึงใบหน้าของภามทีไรเธอต้องใจเต้นแรงทุกครั้ง “คนบ้าอะไรยิ่งใกล้ยิ่งหล่อ” คัพเค้กบ่นพึมพำคนเดียวจนอาจารย์บอกหมดเวลาเรียนเธอก็ยังนั่งยิ้มอยู่อย่างนั้น

“เค้กๆ ๆ ๆ ไปกินข้าว อาจารย์ปล่อยแล้ว” มีมี่เรียกหรือพูดยังไงเค้กก็ยังนั่งยิ้มอยู่อย่างนั้น

“เค้กๆ ๆ ไฟไหม้ๆ ๆ” มีมี่กระซิบที่ข้างหูของคัพเค้กจนเธอต้องสะดุ้งขึ้นมาอย่างสุดตัว

“ไฟไหม้ๆ ๆ หรอเราต้องวิ่งไปที่บันไดหนีไฟนะมีมี่” คัพเค้กพูดขึ้นพร้อมกับรีบเก็บของเตรียมตัวที่จะวิ่ง

“ฉันล้อเล่น” มีมี่พูดขึ้นคัพเค้กก็ตีที่แขนเพื่อนไปหนึ่งที

“แกมาล้อเล่นอะไรตอนนี้เนี่ย ฉันตกใจหมดเลย”

“ก็แกเอาแต่นั่งยิ้มฉันเรียกแกเท่าไรแกก็ไม่ได้ยินสักที ฉันหิวข้าวจะแย่แล้วเนี่ย” มีมี่พูดจบเพื่อนผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งก็เดินเข้ามาชวนทั้งสองคนไปกินข้าวด้วยกัน ซึ่งเพื่อนชายหนุ่มสุดหล่อคนนี้คือคนที่ภามไม่ชอบให้คัพเค้กอยู่ใกล้ๆ ซึ่งคัพเค้กเองก็เคยอยากได้เป็นแฟนเพื่อลบความรู้สึกของเธอที่มีต่อภามอยู่เหมือนกันแต่เธอก็ได้แค่คิดเท่านั้นเพราะความรู้สึกของเธอที่มีต่อภามเริ่มชัดเจนขึ้นทุกวันๆ

“ไปกินข้าวกัน วันนี้ฉันเลี้ยงเอง แต่ฉันขอเลือกร้านนะ วันนี้ฉันอยากกินซูชิ ตกลงมั้ย” ‘โน๊ต’ พูดขึ้นมาพร้อมกับถามความคิดเห็นของเพื่อนอีกสองคน

“เค้กยังไงก็ได้”

“ส่วนมีมี่แน่นอนอยู่แล้วว่ากินฟรีกินร้านไหนก็แล้วแต่เจ้าภาพเลยจ้า” เค้กกับโน้ตได้ยินก็หัวเราะในท่าทางของมีมี่ที่ทำตัวน่ารักอย่างกับเด็กจะได้ไปเที่ยวสวนสนุก

โน้ตขับรถพาคัพเค้กแล้วก็มีมี่ไปที่ร้านอาหารญี่ปุ่นแห่งหนึ่งซึ่งไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยมากเท่าไหร่เพื่อจะได้ไม่ต้องใช้เวลาเดินทางนานเพราะทั้งสามคนก็ต้องกลับไปเรียนช่วงบ่ายๆ อีกหนึ่งคลาส

“แกร้านนี้ดีมากนะรีวิวเลิศมากแกนี่มันคลาสดีจริงๆ เลยโน๊ตแต่ยังไงก็ขอบใจแกมากนะที่พาพวกเรามาเลี้ยง” มีมี่พูดไม่หยุดตั้งแต่นั่งรถมาจนโน๊ตกับคัพเค้กต้องหัวเราะให้เธออยู่หลายครั้ง

“เราเข้าไปในร้านดีกว่าข้างนอกร้อนมากเลยวันนี้ทั้งๆ ที่เป็นหน้าหนาวแท้ๆ เลย” โน้ตรีบชวนสาวๆ เข้าในในร้าน

“เอาที่นั่งๆ ที่ไกลๆ คนหน่อยนะพอดีฉันกินมูมมามเดี๋ยวหนุ่มๆ มองมาฉันจะอายได้” มีมี่พูดติดตลกให้เพื่อนหัวเราะได้ตลอดเวลา

“ได้เลยเพื่อนจัดให้” โน้ตจึงบอกกับพนักงานว่าต้องการที่นั่งที่ส่วนตัวมากที่สุดในร้าน พนักงานก็จัดให้ทันที

“ถ้าอย่างนั้นแกสองคนก็เข้าไปนั่งก่อนนะฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อน ฉันอั้นไม่ไหวแล้ว” มีมี่พูดจบก็วิ่งไปเข้าห้องน้ำทันที

“ยัยมีมี่นี่โก๊ะจริงๆ เลย ถึงว่ายังไม่มีแฟนสักที” คัพเค้กพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะให้กับเพื่อน

“แล้วคัพเค้กล่ะไม่อยากมีแฟนบ้างหรือไง” โน๊ตถามคัพเค้กพร้อมกับมองหน้าของเธออย่างที่ต้องการคำตอบอย่างจริงจัง

“อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิโน๊ตแค่ถามไปอย่างนั้นเองเราไปนั่งกันดีกว่าพนักงานเรียกแล้ว” โน้ตกลบเกลื่อนความเขินด้วยการชวนคัพเค้กไปนั่งที่โต๊ะ

คัพเค้กอยากบอกเหลือเกินว่าเธออยากมีแต่คนที่เธออยากได้เป็นแฟนมันช่างรู้สึกยากสำหรับเธอเหลือเกิน