1
โตเป็นสาวแล้ว
เมื่อหนึ่งปีก่อน
‘คัพเค้ก’ เธออายุ 20 ปี ตอนนี้กำลังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยชั้นปีที่ 1 เธอเป็นเด็กที่ไม่มีแม่ตั้งแต่เธออายุได้ 3 ขวบแม่ของเธอป่วยกระทันหันแล้วก็เสียไปทิ้งให้เธออยู่กับพ่อตามลำพังกันสองคน แต่ในตอนนี้เธอก็ไม่เหลือใครแม้กระทั่งพ่อของเธอ เมื่อสามเดือนที่แล้วพ่อของเธอประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ทำให้เธอไม่เหลือใครเลยสักคน
ในขณะที่คัพเค้กกำลังเสียใจจากการจากไปของพ่อที่เป็นญาติคนเดียวของเธอก็มีผู้ชายวัย 28 ปี ที่เป็นเพื่อนรุ่นน้องของพ่อที่สนิทกันมากเข้ามาในชีวิตของเธอเพื่อดูแลเธอในฐานะผู้ปกครองที่พ่อของเธอมอบให้ดูแลนั่นก็คือ ‘ภาม’ ชายหนุ่มหน้าตาดี รูปร่างสูงโปร่ง เจ้าของธุรกิจเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ชนิดหนึ่งที่กำลังเป็นที่นิยมในขณะนี้
“หนูคือคัพเค้กใช่มั้ย” ภามเดินเข้ามาในบ้านของเธอในขณะที่คัพเค้กกำลังนั่งร้องไห้เสียใจหลังจากที่พ่อของเธอจากไปและทำหการฌาปนกิจเผาร่างที่ไร้วิญญาณไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ใช่ค่ะ คุณคืออาภาม ที่พ่อบอกว่าจะมารับหนูไปอยู่ด้วยใช่มั้ยคะ” คัพเค้กมองหน้าของภามทั้งน้ำตา
ก่อนที่พ่อของคัพเค้กจะจากไปพ่อของเธอได้บอกกับเธอว่าถ้าพ่อไม่อยู่หนูต้องไปอยู่กับอาภามนะลูก อาภามจะดูแลหนูเอง
“ใช่ หนูเก็บของเสร็จหรือยัง เราจะได้ไปกันเลย” ภามพร้อมกับนั่งลงข้างๆ หญิงสาว
“เสร็จแล้วค่ะ” คัพเค้กพูดพร้อมกับถือกระเป๋าหนึ่งใบขึ้นมาพร้อมกับมองบ้านหลังนี้อย่างรู้สึกใจหายเพราะบ้านหลังนี้เธออยู่กับพ่อของเธอมาตั้งแต่เธอเด็กๆ แต่วันนี้เธอต้องจากบ้านหลังนี้พร้อมกับที่ไม่มีพ่ออยู่ด้วยอีกแล้ว
“ไม่ต้องห่วงนะบ้านหลังนี้พ่อของหนูยกให้หนู เมื่อไหร่หนูมีครอบครัวถ้าอยากย้ายกลับมาที่นี่หนูค่อยกลับมาแต่ตอนนี้หนูต้องไปอยู่กับอาก่อนพ่อเขาเป็นห่วงไม่อยากให้หนูอยู่คนเดียว” ภามบอกกับคัพเค้กก่อนที่ทั้งสองจะออกเดินทางไปจากบ้านหลังนี้
ณ ปัจจุบัน
“คัพเค้กอาบอกแล้วใช่มั้ย ว่าไม่ให้ไปกับผู้ชายคนนั้น ที่อาพูดหนูไม่เคยฟังเลยใช่มั้ย” ภามที่ไปรับคัพเค้กกลับบ้านที่มหาวิทยาลัยแล้วเห็นหญิงสาวเดินกับนักศึกษาชายหน้าตาดีคนหนึ่ง ภามก็เกิดความไม่พอใจไม่รู้ว่าไม่พอใจเพราะเป็นห่วงหรือเพราะเป็นหวงกันแน่
“ก็เพื่อนของเค้กอาภามจะมาห้ามให้เค้กมีเพื่อนอย่างนี้มันไม่เกินไปหน่อยหรอคะ เราเป็นเพื่อนกันไม่มีอะไรเกินเลยกันสักหน่อย” คัพเค้กพูดพร้อมกับทำหน้าบึ้งใส่ภาม
“ก็อาบอกว่าไม่ได้ก็คือไม่ได้อย่าให้อาเห็นอีกนะว่าไปไหนมาไหนกับไอ้คนนั้นอีก” ภามที่อยู่ๆ ก็อารมณ์เสียขึ้นมาจนคัพเค้กต้องงงว่าทำไมต้องห้ามเธอด้วย ตอนนี้เธอก็อายุ 21 แล้วไม่ใช่เด็กๆ ที่จะมีแฟนไม่ได้
“แล้วถ้าคัพเค้กมีแฟนล่ะ” ภามหันขวับมองหน้าของคัพเค้กทันทีเมื่อได้ยินอย่างนั้น
“ไม่ อาไม่ให้พี่แฟน” ภามพูดช้าๆ ชัดๆ อย่างเสียงดังฟังชัด
“ทำไมคัพเค้กจะมีไม่ได้ก็แค่มีแฟนถ้าหนูจะมีอาก็ห้ามหนูไม่ได้” คัพเค้กพูดพร้อมกับหน้าบึ้งๆ ใส่ภาม
“ทำไมเป็นเด็กดื้ออย่างนี้คัพเค้ก” ภามพูดพร้อมกับจ้องมองหน้าของคัพเค้กทันที
“คัพเค้กไม่ใช่เด็กแล้วนะคะ หนูโตแล้ว หนูโตเป็นสาวแล้ว อาห้ามหนูไม่ได้หรอกถ้าหนูจะมีแฟน” คัพเค้กพูดขึ้นมาอย่างนั้นก่อนจะหันหน้าไปมองที่หน้าต่างอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมภามต้องห้ามให้เธอใกล้ผู้ชายแล้วยังจะห้ามไม่ให้เธอมีแฟนอีก
“โตแล้วยังไงก็อาไม่ให้มีก็คือไม่ให้มี” ภามตะคอกคัพเค้กเสียงดังทั้งสองทะเลาะกันเรื่องนี้ต่อเนื่องมาหลายวันแล้วซึ่งคัพเค้กก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องห้ามเธอทั้งๆ ที่เพื่อนคนอื่นเขาก็มีแฟนกันทุกคนมีแค่เธอเท่านั้นที่ยังไม่มีแฟนกับใครเพื่อน
“ถ้าอาภามยังเป็นอย่างนี้ต่อไปนี้ไม่ต้องมารับเค้กไม่ต้องไปส่งหนูจะนั่งรถไปเรียนเอง” คัพเค้กพูดจบก็เอาหูฟังมาใส่หูก่อนจะเปิดเพลงเสียงดังเพื่อไม่ให้ได้ยินเสียงของภาม
เมื่อมาถึงบ้านก็มีหญิงสาวมารอภามที่บ้าน “ภามขาไปไหนมานิดหน่อยรอภามมานานแล้วนะคะ”
“ผมไปรับคัพเค้กที่มหาวิทยาลัยมา” ภามมองไปที่คัพเค้กที่หน้าบึ้งใส่เขายังไม่เลิกตั้งแต่ที่ทั้งสองทะเลาะกันบนรถ
“ห้ามไม่ให้เรามีแฟนทีตัวเองผู้หญิงมาหาที่บ้านไม่เว้นแต่ละวัน” คัพเค้กพูดพร้อมกับมองหน้าของภามพร้อมกับเบะปาก
“ไม่เห็นต้องไปรับเลยโตขนาดนี้แล้ว” นิดหน่อยหญิงสาวที่เป็นลูกสาวของผู้ร่วมธุรกิจของภามที่ชอบภามอยากได้ภามเป็นสามีพูดขึ้นมา
“คัพเค้กพรุ่งนี้หยุดใช่มั้ย อย่าพึ่งออกไปไหนนะพรุ่งนี้ อาจะพาไปธุระบางอย่าง” ภามบอกกับคัพเค้กที่กำลังจะเดินขึ้นไปบนบ้าน
“แต่เค้กมีนัดกับเพื่อนนะ” คัพเค้กบอกกับภามพร้อมกับทำหน้าบึ้งตึงกว่าเดิม
“อาบอกว่ามีธุระที่ต้องให้หนูไปทำก็ยกเลิกนัดกับเพื่อน” ภามพูดจบคัพเค้กก็ไม่ตอบอะไรแล้วก็เดินขึ้นบ้านไปโดยไม่หันมามองหรือมาตอบอะไรภาม