วิจัยเถื่อน nc ++

เตือน nc++

ครืดๆๆๆเสียงโทรศัพท์ของเควินยังดังรบกวนอีกรอบจนเขาเริ่มรำราญ ลิ้นร้อนที่กำลังจะชิมรสชาติของร่องสวาทด้านในชักกลับคืนเข้าฃปในปากบาง เขาเงยหน้าขึ้นมาจ้องมองคนตัวเล็กทำหน้าตื่นกลัวและพยายามถดถอยหนีแต่เพราะโดนมือเรียวล็อคไว้แน่น เควินขบกรามแน่นมือหนาดึงคนตัวเล็กลุกขึ้นคล่อมบนตักแกร่งของเขาพร้อมมือเรียวกอดเอวคอดแน่นไม่ให้ขยับ ส่วนมือเล็กพยายามดันหน้าอกแกร่งไว้และพยายามดึงเสื้อยืดสีขาวลงปิดหน้าอก มืออีกข้างของเควินล้วงไปด้านหลังเพื่อหยิบโทรศัพท์จะกระเป๋ากางเกงด้านหลัง แต่แววตาของคนทั้งสองยังสบตากันอยู่นิ่ง

" หึหึ" เควินหัวเราะในลำหนาเบาๆ เพราะใบหน้าเรียวเล็กของราเม็งดูตื่นกลัวเขาไม่หาย เขาละสายตาจากแววตาที่สั่นไหว ลงมามองที่ปากเล็กที่กำลังสั่นเทาอยู่เธอรีบกัดริมฝีปากล่างไว้เพื่อไม่ให้เขามองเห็นความตื่นกลัว และเขาก็รู้ด้วยว่าหัวใจดวงน้อยคงเต้นแรงอย่างแน่นอน ราเม็งพยายามจะดิ้นแต่ดิ้นไปหลุด เควินหันหน้าไปก้มลงมองที่หน้าจอโทรศัพท์ พลางขบกรามแน่น เขาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆเพื่อปรับเปลี่ยนอารมณ์ มือเรียวกดรับโทรศัพท์ทันที

" อืม " เควินขานรับในลำคอหนาสายตาของเขายังจับจ้องมองสบตาคนตัวเล็กที่ก้มหน้าลงมองอกแกร่งของเขาอยู่ ราเม็งอายไปหมดเพราะด้านล่างเปลือยเปล่าไม่มีอะไรกลั้นเอาไว้ มือเรียวที่กอดเอวคอดแน่นคลายออกมาลูบที่ก้นงอนพลางบีบแรงๆ ราเม็งเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขาทันทีด้วยสายตาไม่พอใจ

" มึงทำอะไรอยู่ มึงนัดกูที่ รพ.ตอนบ่ายโมง แล้วนี้เลยมากี่นาทีแล้วไอ้เวรเค" เสียงเวกัสด่าเควินอย่างโมโหเพราะทั้งสองคนจะเข้าประชุมกับคณะแพทย์ใน รพ. และนักวิจัยเพื่อหารือเกี่ยวการออกคายอาสาเพื่อไปรักษาคนที่อาศัยอยู่พื้นที่ห่างไกลจาก รพ. และถิ่นทุรกันดาร เควินได้ยินเขาขบกรามแน่น เขาไม่ได้ลืมแค่เพลินกับเรื่องตรงหน้าต่างหากล่ะ ราเม็งได้ยินใบหน้าเรียวเล็กเริ่มมีรอยยิ้มขึ้นมาบ้าง แต่ต้องหุบยิ้มอีกครั้งเพราะคำพูดของเควิน

" วันนี้กูไม่ว่างว่ะ เลื่อนไปวันหน้าได้เปล่าว่ะ?" เควินพูดออกมาเสียงนิ่ง รอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปากสายตาของเขาสบตาคนตัวเล็กด้านหน้า ราเม็งเริ่มตื่นกลัวอีกรอบ ' ช่วยด้วย ใครก็ได้' เธอพลางคิดในใจ ราเม็งสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ เธอตัดสินใจก้มลงไปที่ไหล่กว้างพร้อมใช้ฟันคมกัดที่ไหล่กว้างของเควินแรงๆหวังให้เขาปล่อยเธอ เควินสะดุ้งเล็กน้อย

" แน่จริงก็กัดแรงๆเลย ฉันจะเอาเธอให้หนักๆราเม็ง" เควินหันมากระซิบข้างๆใบหูเล็กด้วยเสียงเหี้ยมๆ ราเม็งถึงกับสะดุ้งกับคำพูดของเขา ความรู้สึกเริ่มกลัวอีกรอบ เควินกดเปิดลำโพงโทรศัพท์พร้อมมือหนาวางโทรศัพท์ไว้ข้างๆบนเตียกว้างเพื่อจะได้ยินเสียงเวกัส มือหนากอดเอวคอดของราเม็งทั้งสองพร้อมดันคนตัวเล็กไปติดหน้าเตียงเพื่อไม่ให้เธอขยับไปไหนได้ มือเรียวเลื่อนมาที่กลีบกุหลาบพร้อมนิ้วเรียวค่อยลูบมาไปที่ร่องสวาทที่เปิดกว้าง ราเม็งกัดริมฝีปากล่างแน่น หัวใจแทบหยุดเต้นเพราะนี้ครั้งแรกโดนรุกล้ำเข้าไปในร่องสวาทแถมเป็นนิ้วเรียวสองนิ้ว มือเล็กจิกที่ไหล่กว้างแน่น เควินยกยิ้มเหี้ยม

" เลื่อนไม่ได้ ไอ้เวรเค เร็วๆด้วย" เสียงเวกัสพูดออกมาผ่านลำโพง เควินสอดนิ้วร้ายเข้าออกที่ร่องสวาทอย่างเอาแต่ใจแรงๆ มืออีกข้างยกขึ้นมาขย้ำหน้าอกใหญ่แรงผ่านเสื้อยืด ราเม็งถึงกับมือไม้เล็กอ่อนปั่นป่วนท้องน้อย เพราะโดนนิ้วร้ายสอดเข้าออกอย่างเอาแต่ใจ ใบหน้าเรียวเล็กเหยเกเพราะเจ็บที่ร่องสวาทด้านใน เควินจ้องมองหน้าคนตัวเล็กแล้วยกยิ้มออกมาเพราะเขาพึ่งรู้ว่าคนตัวเล็กตรงหน้ายังซิงอยู่ ' สองนิ้วไปก่อนแล้วกัน '

" มึงทำเหี้ยอะไร ไอ้เวรเค ได้ยินกูไหม?" เวกัสเริ่มโมโห เขาถามออกมาเสียงดัง เควินปลายตามองโทรศัพท์แล้วยกยิ้มเหี้ยม

" อยากครางบอกไอ้เวหน่อยไหมว่าเรากำลังทำอะไรกัน หึหึ" เควินก้มลงไปกระซิบบอกคนตัวเล็กข้างๆใบหูเล็ก พร้อมใช้ฟันคมกัดที่ติ่งหูอย่างหมั่นไส้ เพราะใบหน้าของราเม็งตอนนี้เริ่มมีอารมณ์ร่วมเธอพยายามกลั้นเสียงร้องครางแทบไม่อยู่แล้วเพราะนิ้วร้ายของเขาสอดเข้าออกร่องสวาทแถมน้ำหวานไหลออกมาหล่อลื่นนิ้วเรียวทั้งสอง ราเม็งส่ายหน้าบอกเควินสายตาหวานเยิ้ม เควินยกยิ้มเหี้่ยมๆ

" เลื่อนไปบ่ายสองโมงครึ่ง ถ้าเลื่อนไม่ได้ก็ประชุมกันเองเลย " เควินหันหน้ามาพูดผ่านลำโพงโทรศัพท์ให้เวกัสได้ยิน นิ้วร้ายสอดเข้าออกแรงๆถี่ๆจนราเม็งเคลิ้มโยกสะโพกเล็กสวนตามนิ้วอย่างหัวไว เควินยกยิ้มที่มุมปากเพราะได้แกล้งคนตัวเล็ก เขาพยายามหยุดนิ้วเรียวแต่ราเม็งดันสะโพกเข้าหา

แจ๊ะๆๆๆเสียงนิ้วเรียวทั้งสองสอดเข้าออกร่องสวาทที่เอ่อล้นด้วยน้ำหวาน ปากเล็กก้มลงไปกัดที่ไหล่กว้างเพื่อกลั้นเสียงครางเอาไว้ เพราะมันไม่ไหวจริง

" มึงกำลังเอากับใครอยู่ว่ะ ?" เวกัสถามออกมาส่งๆ เพราะปกติเควินไม่เคยเป็นแบบนี้ เขาจะมาก่อนเวลาประชุมตลอดแต่นี้แปลก ราเม็งได้ยินหัวใจแทบหยุดเต้น หน้าแดงๆอาย เควินยกยิ้มเหี้ยมๆ

" เรื่องของกู เดี๋ยวกูไปแค่นี้นะ" เควินบอกกับเวกัสพร้อมยื่นมือเรียวอีกข้างไปกดสายวาง เขาหันหน้ามามองคนตัวเล็กที่พยายามกลั้นเสียงครางเอาไว้เพราะนิ้วเรียวด้านล่างทำหน้าที่สอดเข้าออกไม่หยุด

" ชอบนิ้วหรือของจริงว่ะ ?" เควินถามราเม็งเสียงแหบแห้ง เขาปลายตามองเวลา

" อ๊าๆๆ กรี๊ดๆๆๆ" ราเม็งครางออกมาพร้อมปล่อยน้ำหวานออกมาเพราะเธอถึงสวรรค์ด้วยนิ้วเรียวเรียบร้อย คนตัวเล็กสูดหายใจเข้าปอดลึกๆด้วยความเหนื่อยล้า ใบหน้าเรียวเล็กซบลงที่ไหล่กว้าง เธอไม่ได้ยินคำถามของเขาด้วยซ้ำ นิ้วเรียวถอดออกมาจากร่องสวาท ราเม็งเงยหน้ามาสบตาคนตัวโตด้านหน้า เควินยกนิ้วทั้งสองขึ้นมาดูดเลียกินน้ำหวานอย่างไม่รังเกียจ ราเม็งหน้าแดงเขินอาย หัวใจดวงน้อยเต้นแรงโครมคราม

" หึหึ อร่อยว่ะ" เควินหัวเราะในลำคอหนา พร้อมพูดออกมาพึมพำบอกกับคนตัวเล็กตรงหน้า ลิ้นร้อนยังดูดเลียนิ้วให้คนตัวเล็กตรงหน้าดูอย่างไม่อาย ราเม็งได้แต่กัดริมฝีปากล่างแน่นพลางก้มหน้าอายๆ

" คราวหน้าเจอของจริงแน่นอน จะเอาให้ป้าจุก หายใจไม่ออกเลย หึหึ" เควินบอกกับคนตัวเล็กตรงหน้าพร้อมก้มลงไปมองด้านล่างที่เปียกแฉะน้ำหวานตามร่องสวาทและหว่างขาด้านใน เควินยกยิ้มเหี้ยมๆ พร้อมจับคนตัวเล็กพลิกไปนอนหงายขาเล็กตั้งขึ้นพร้อมแยกออกกว้างๆใบหน้าอันหล่อเหลาที่กำลังจะก้มลงไปดูดเลียน้ำหวานต้องชะงักเพราะคำพูดของคนตัวเล็ก

" จะ...จะทำบ้าอะไรอีกพอแล้ว นายมีประชุมนะเควิน" ราเม็งรีบกลั้นใจพูดออกมาร้องห้ามเควิน เขาพ่นลมหายใจออกมาแรงๆจนลมหายใจอุ่นสาดรดที่กลีบกุหลาบ

" อยากเลียมีอะไรไหม?" เควินพูดออกมาพร้อมก้มใบหน้าอันหล่อเหลาลงไปที่หว่างขาเล็กด้านใน พร้อมใช้ลิ้นร้อนดูดเลียกินน้ำหวานตามหว่างขาด้านในและลากเลียไปเรื่อยๆจนมาที่กลีบกุหลาบและร่องสวาท ลิ้นร้อนลากเลียอย่างหิวกระหาย ' แม่งทำไมต้องประชุมตอนนี้ว่ะ'

" อ๊าๆอ๊ะๆ" ราเม็งครางออกมาเบาๆและต้องสะดุ้งและร้องออกมาเพราะโดนฟันคมกัดที่กลีบกุหลาบ มือเล็กกำผ้าปูที่นอนแน่นจนแทบขาด เธอได้แต่ปล่อยให้เขาทำตามใจตัวเองเพราะยิ่งสู้ยิ่งโดนหนัก เควินดันตัวลุกขึ้นยืนมองคนตัวเล็กที่ทำหน้าเริ่มมีอารมณ์อีกรอบ เขายกยิ้มเหี้ยม

" หึหึ ใส่เสื้อผ้าได้แล้วป้า เร็วๆเดี๋ยวเปลี่ยนใจก่อนน๊า " เควินหัวเราะในลำคอหนาพร้อมบอกกับคนตัวเล็กที่นอนบนที่นอนกว้างอยู่ ราเม็งรีบหันไปมองหากางเกงและหยิบมาใส่ มือไม้สั่นเทาเพราะกลัวเขาเปลี่ยนใจจนเธอสวมใส่กางเกงเสร็จ เหลือแค่ตะขาบลาด้านในมือเล็กสอดเข้าไปด้านหลังเพื่อใส่ตะขาบลา

" เดี๋ยวช่วย" เควินบอกคนตัวเล็กพลางกวักมือเรียกให้เข้ามาหา ราเม็งส่ายหน้ารัวๆ เควินขบกรามแน่น พร้อมทำตาดุใส่คนตัวเล็ก

" จะให้ช่วยดีๆหรือไม่ต้องใส่เลย" เควินบอกกับคนตัวเล็กเสียงเหี้ยม ราเม็งเดินเข้ามาใกล้พร้อมหันหลังให้เขาหัวใจดวงน้อยแทบหลุดออกมาเต้นตรหน้า มือเรียวสอดเข้าไปในเสื้อยืดแล้วเพื่อช่วยติดตะขาบลาให้เธอ

" คราวหน้าไม่รอด เชื่อสิ หึหึ" เควินก้มลงไปกระซิบข้างใบหูเล็กเสียงเหี้ยมๆพร้อมหัวเราะในลำคอหนา ราเม็งหันมาสบตากับเขา พลางกลืนน้ำลายเหนียวลงคอฝืด แต่แววตาตาของเธอกับแข็งกร้าว ' มันจะไม่มีแบบนั้นแน่นอน' เธอพลางคิดในใจ เควินยกยิ้มที่มุมปากแววตาดุดัน ลิ้นร้อนดันกระพุ้งแก้ม

" มีแน่นอน ล้านเปอร์เซ็นต์ หึหึ" เควินบอกกับคนตัวเล็กด้านหน้า ราเม็งถึงกับตัวสั่นเทา เธออ้าปากเล็กค้าง ' นี้เขาจบ ดร. หรือจบอะไรว่ะ ทำไมอ่านใจคนออก ไอ้เด็กเวร ฉันจะเอามีดตัดจู๋แกทิ้งสักวัน' เธอพลางเถียงเขาในใจ

" ถ้าเธอคิดจะตัดน้องชายของฉัน ฉันจะกัด ดูด เลีย น้องสาวของเธอพร้อมทรมานเธอทุกอย่างให้ดิ้นทุรนทุราย หึหึ " เควินเค้นเสียงออกมาเหี้ยมๆให้คนตัวเล็กตรงหน้าได้ยินและกลัว ราเม็งถึงกับหน้าซีดเผือด มือเล็กกำเข้าหากันแน่น หัวใจดวงน้อยแทบเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอแทบหายใจลงไม่ถึงปอดเลย เพราะรู้ปั่นป่วนท้องน้อยเควินส่ายหน้าเบาๆ เขาพลางเดินหมุนตัวก้าวไปด้านหน้าก่อนและราเม็งเดินตามหลัง มือเรียวดันประตูเปิดออกมา พร้อมยื่นใบหน้าอันหล่อเหลาออกไปมองซ้ายมองขวาเพื่อดูต้นทางว่ามีคนเห็นหรือเปล่า เควินถอนหายใจเบาๆ ' ทางโล่ง '