ตอนเช้าวันใหม่มัมลินและราเม็งตื่นแต่เช้า ทั้งสองสาวต่างวัยตื่นขึ้นมาทำอาหารเช้าเหมือนทุกวัน ราเม็งช่วยจับโน้นจับนี้เหมือนทุกครั้ง มัมลินคนหม้อข้าวต้มเหมือนทุกครั้งทั้งสองคนคุยกันหัวเราะคิกคักอย่างสนุกสนานถูกคอกัน โดยที่ลืมสนใจคนตัวโตที่ยืนเกาะขอบประตูเป็นหมีแพนด้าอยู่ เพราะเมื่อคืนนอนไม่หลับ ถึงไม่ได้นอนกอดราเม็งแต่เขารู้สึกว่าเขาขาดสิ่งมีชีวิตบางอย่างบนเตียงนอน เขานอนพลิกไปพลิกมาจนสว่าง
" อ้าวตื่นแต่เช้าจังลูก" เสียงมัมลินทักทายลูกชายคนเล็ก เควินปลายตามองมัมลินเล็กน้อยพร้อมเดินผ่านมัมลินไปหาราเม็งที่ยืนหันหลังให้เขาอยู่ เธอกำลังหั่นต้นหอมอยู่โดยไม่สนใจเขาเลย เควินเดินเข้าไปสวมกอดคนตัวเล็กด้านหลัง มัมลินส่ายหน้าเบาๆปากคว่ำ
" อุ๊ย! " ราเม็งเรียกออกมาด้วยความตกใจ เพราะไม่คิดว่าเขาจะเข้ามากอดเธอแบบนี้
" ยัยเมียตัวแสบ กล้าทิ้งผัวให้นอนคนเดียวเหรอไงว่ะเมื่อคืน" คนตัวโตก้มลงไปกระซิบเบาๆที่ข
