พวกหมอหลวงต่างพากับอุ้มเพื่อนของเขาเพื่อไปนอนบนเตียง
“เรื่องนี้ข้าจะเอาคืนแน่…เจ้านักบุญชั้นต่ำ!!!”
เอวาถอนหายใจ ก่อนจะเดินออกไปด้านนอก เพื่อสุดอากาศ
“ไม่ยักรู้ว่าเจ้า ใจร้อนขนาดนี้…”
เอวาหันไปมองทางต้นเสียงก็พบโคลว์ที่ยืนอยู่
“ท่านมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ? ..บาดเจ็บตรงไหนหรือไม่?”
โคลว์หัวเราะแห้งๆ
“นิดหน่อย…”
เอวารีบจูงโคลว์เข้าไปด้านในก่อนจะพาเขานอนลง แผลโดนแทงที่ท้องค่อนข้างจะลึกและน่าเป็นห่วง
“ซีโน่!…รบกวนมาทางนี้ที”
เอวาตะโกนเรียก ซีโน่ลุกขึ้นแล้วรีบเดินมาหาเอวา พอเขาพบเห็นโคลว์นอนอยู่ก็ชะงักและทำท่านจะหมุนตัวกลับ แต่เอวาดึงแขนซีโน่ไว้
“ซีโน่!!..มาช่วยรักษาโคลว์ก่อน!!…ข้าจะไปดูด้านนอก”
เอวาขยิบตาให้ซีโน่ ก่อนจะเดินออกไป ซีโน่ถอนหายใจ เขาถอดเสื้อโคลว์ออกเพื่อดูบาดแผล
“..เรื่อง…คืนนั้น”
“หากว่าท่านไม่อยากจำก็ไม่ต้องกล่าวถึงหรอก…”
มือของซีโน่กำลังแกะกระดุมเสื้อของโคลว์อยู่
