2.2วัน 2 คืน
1680 คำ
แกรนด์ดัชเชสรอนด้า แลงค์ตั้น แม้จะเข้าสู่วัยสามสิบกว่าแล้วแต่ทว่าใบหน้าของเธอยังคงงดงามเหมือนสตรีอายุยี่สิบต้นๆ อยู่
ชีวิตของรอนด้าราวกับอยู่ในเทพนิยาย เธอเป็นองค์หญิงเพียงคนเดียวในบรรดาพี่น้องห้าคน พี่ชายคนโตได้ขึ้นเป็นองค์จักรพรรดิ เขารักและหวงแหนรอนด้ามากกว่าสิ่งใด
จึงให้โอกาสน้องสาวเลือกคู่ด้วยตัวเอง
ใบหน้างดงามที่ชายใดเห็นเป็นต้องหลงใหลของรอนด้า ทำให้มีจดหมายสู่ขอส่งมาเป็นจำนวนมาก
ทว่ารอนด้าเป็นสตรีที่ชอบความท้าทาย เธอดันไปตกหลุดรัก ดยุคโดโนแวน แลงค์ตั้น
ชายสูงใหญ่อีกทั้งหนวดเครารุงรัง….เขาถูกขนานนามว่าเป็นเสือดำแห่งแลงค์ตั้น!! เธอหลงรักเขาตั้งแต่แรกพบ
บุรุษผู้นั้นราวกับก้อนหิน ไม่ว่ารอนด้าจะยั่วยวนยังไง เขาก็ไม่มีท่าจะจะสนใจนาง
ไม่ยอม….รอนด้าไม่มีทางยอม!!!! ยังไงโดโนแวนก็ต้องตกเป็นของเธอ!!!
แผนการฉุดโดโนแวนจึงเริ่มขึ้น รอดด้าปลอมตัวเป็นทหารเพื่อเข้าไปฝึกสู้รบ….มันเป็นเรื่องเหลือเชื่อในชีวิตของสตรีชนชั้นสูงเช่นเธอมากๆ มือที่ไม่เคยต้องหยิบจับสิ่งใด คราวนี้รอนด้าต้องหยิบดาบออกมาสู้รบ
เธอยังจำได้ดีว่าเธอไม่ได้อาบน้ำนานที่สุดห้าวัน รอนด้าอยู่ในค่ายทหารราวสามเดือน เธอแอบมองโดโนแวนทุกวัน รอนด้าพยายามหาวิธีจะเข้าใกล้เขาแต่ว่าก็ไม่มีวิธีใดเลย
จนวันนั้นวันที่โดโนแวนชนะศึกครั้งนี้ เหล่าทหารมากมายร่วมดื่มฉลองจนเมามาย ในความทรงจำของรอนด้า โดโนแวนเดินเข้ามาอุ้มเธอ ก่อนจะพากลับไปที่ห้อง….
เช้าที่แสนสดใสของรอนด้า….เธอตื่นมาในสภาพเปลือยเปล่าพร้อมกับโดโนแวนที่นั่งอยู่ รอนด้าแสร้งร้องไห้เพื่อให้โดโนแวนรู้สึกผิด….ทว่าไม่มีความรู้สึกผิดใดๆ บนใบหน้าโดโนแวน เขากลับแสยะยิ้มให้รอนด้า
พอรอนด้ารู้สึกตัวอีกที…โดโนแวนก็เคี่ยวกร่ำเธอ…..ทั้งวันทั้งคืนยาวนานเกือบอาทิตย์ที่ไม่ได้ก้าวขาออกจากห้อง
รอนด้าหน้าแดง เธอจำได้ดีว่าช่วงเวลานั้นมันหอมหวานมากแค่ไหน
แกรนด์ดัชเชสรอนด้า แลงค์ตั้น เดินไปชมสวนดอกไม้ที่เธอบรรจงปลูกด้วยตัวเอง หลังจากที่แต่งงานกันโดโนแวนก็เป็นเปลี่ยนไป เขาเปลี่ยนจากก้อนหินก้อนใหญ่เป็นเสือที่แสนดุร้ายเวลาอยู่บนเตียง
ทุกครั้งที่ไปออกรบเขาจะหาดอกไม้ชนิดใหม่ๆ มาให้เธอปลูก เพราะโดโนแวนรู้ดีว่ารอนด้าชอบดอกไม้มากขนาดไหน
รอนด้าเดินไปพร้อมข้ารับใช้อีกสามคน
“….เจ็บไหม?”
“ไม่เจ็บค่ะ”
รอนด้าหยุดฝีเท้าที่กำลังก้าวเดินของเธอลง เบื้องหน้ารอนด้าคือแปลงดอกทิวลิปสีแดงสด รอนด้าเดินเข้าไปอย่างเงียบๆ เพื่อไปดูต้นตอของเสียงนั้น
ออสติน!!!
ใช่แล้วชายหญิงตรงหน้าเธอคือออสติน ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเธอไม่ผิดแน่!!!
แล้วสตรีในอ้อมแขนที่ออสตินกำลังยกผ้าเช็ดหน้า เช็ดที่ใบหน้าเธอนั้นคือใครกัน!!!
ถึงแม้ว่ารอนด้าจะเติบโตขึ้นมาจากในวังที่กฏระเบียบเข้มงวด แต่ทว่าเธอไม่ใช่สตรีหัวโบราณ
ออสติน คือลูกชายเพียงคนเดียวของเธอ
ลูกชายสุดที่รักมีข่าวลือที่ไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่….เรื่องบนเตียงของออสตินนั้น…เฮ้อ…แค่นึกถึงเธอก็ต้องถอนหายใจ
รอนด้าพยายามเฟ้นหาสตรีมากมายมารับใช้ออสติน ทว่าทุกอย่างก็ไม่ดีขึ้น สตรีทุกนางต่างหนีและตีจากออสตินไปจนหมด
การแต่งงานทั้งสี่ครั้งของออสติน เธอก็เป็นคนจัดเองกับมือ สตรีแต่ละนางที่เธอหามาเป็นลูกสะใภ้ล้วนแล้วแต่ชาติกำเนิดสูงส่งและมีใบหน้าที่งดงาม แต่ทว่าก็ไม่มีสตรีนางใดทนอยู่กับออสตินได้
จนตอนนี้…รอนด้าคิดว่า เธอจะเลิกล้มการบังคับเรื่องนี้กับออสตินได้แล้ว เธอไม่อยากให้บุตรชายต้องมาแบกรับความเครียดความกดดันจากเธออีก ใช้งานไม่ได้ก็ไม่ต้องไปใช้มัน!!!
แต่วันนี้แววตาของออสตินที่มองไปยังหญิงสาวในอ้อมกอดนั้นเปลี่ยนไป
แววตาเขาอ่อนโยนกว่าที่มองสตรีอื่น
รอนด้ารู้สึกว่าดวงตาของเธอนั้นกำลังเป็นประกาย เธอต้องรู้ให้ได้ว่าสตรีผู้นั้นเป็นใคร
“อะ…แฮ่ม”
ออสตินเงยหน้าขึ้นมาก็พบท่านแม่กำลังเดินมาทางเขา
เอวากำลังจะหันหน้าไปมอง แต่ก็ถูกออสตินจับหน้าเธอไว้
“ออสตินลูกรัก…มาทำอะไรตรงนี้จ๊ะ”
“เปล่า…ครับท่านแม่”
เอวาดีดตัวขึ้นมา เธอมองไปที่ชายเบื้องหน้าอย่างตกใจ
ออสติน…ดยุคออสติน!!!!
ผู้ชายตายด้านของจักรวรรดิ!!!
เอวาหันไปมองใบหน้าของสตรีด้านหลัง เธอรีบก้มลงทำความเคารพสตรีเบื้องหน้าอย่างมีมารยาท
รอนด้าเลิกคิ้วขึ้น
นี่มัน….สาวงาม!!!
เธอส่งยิ้มกรุ้มกริ่มไปให้ลูกชาย ออสตินถอนหายใจ
“…..”
เอวากำลังนั่งอยู่ในห้องรับประทานอาหาร เบื้องหน้าเธอคืออาหารมากมายหลากหลายชนิด ที่แค่เห็นยังน้ำลายสอ เธอไม่เคยพบอาหารราคาแพงเช่นนี้มาก่อนเลยในชีวิต
ที่หัวโต๊ะถ้าเอวาเดาไม่ผิดชายร่างใหญ่หนวดเครายาวเฟิ้มนั้นคงจะเป็นแกรนด์ดยุคโดโนแวน ถัดมาคือสตรีที่ใบหน้างดงามจนเอวามองยังตะลึงในตอนแรกเจอ แกรนด์ดัชเชสรอนด้า
ตรงข้ามเธอคือ ชายผมดำที่หน้าอกเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแกร่ง….ไม่ใช่เอวา!!
ตรงข้ามเธอคือ…ชายผมดำใบหน้าหล่อเหลาที่ถอดแบบมารดามา…
ดยุคออสติน
เอวารู้สึกว่าเธอ….มานั่งผิดที่ผิดทางอยู่รึเปล่า
นักบุญหญิงจนๆ เช่นเธอมานั่งเจ๋ออะไรอยู่ตรงนี้กัน….
แกรนด์ดัชเชสรอนด้าตักซุปใส่ถ้วยส่งมาให้เอวา เธอยื่นมือไปรับถ้วยซุปด้วยความเกรงใจ ก่อนจะตักเข้าปาก
“ซุปนี่ใช้เวลาตุ๋นถึงสามวันสามคืน…ส่วนประกอบหลักคือเขากวางบดและอัณฑะของวัวตัวผู้…นิยมทานเพื่อเพิ่มพละกำลังภายใน…”
เอวาเม้มปาก ตอนนี้….ซุปอัณฑะวัวกำลัง…อยู่ในปากเธอ…..
เธอมองใบหน้าของแกรนด์ดัชเชสรอนด้าที่กำลังยิ้มให้…..
แค่นึกถึงอัณฑะวัวที่อยู่ในหม้อต้มเอวาก็อยากจะพ่นซุปในปากออกมา….แต่….ต้อง..กลืนลงไปสินะ……
เอวานับหนึ่ง สอง สามในใจ ก่อนจะกลั้นใจกลืนซุปนั้นลงคอ
รสชาตินับว่ายังใจดีกับเธออยู่บ้าง
เธอรู้สึกว่าการอยากอาหารในมื้อนี้ลดลงเล็กน้อย….เมื่อกลืนซุปนั้นลงไป
“นี่ออสติน…ซุปของลูก…ต้องทานให้มากหน่อย”
ออสตินยื่นมือไปรับซุปนั้นมากินหน้าตาเฉย เอวาคิดว่าแกรนด์ดัชเชสคงจะสรรหายาชูกำลังให้ออสตินกินเป็นประจำแน่ๆ
…..ภาพคืนนั้นยังชัดเจนในหัวของเอวา….ยาพวกนั้นคงจะได้ผลเป็นอย่างดี….เพราะพละกำลังของเขาในคืนนั้นมัน….
เอวาส่ายหน้าน้อยๆ เพื่อไล่ความคิดของตัวเองออกไป
“จริงสิ…ข้าได้ยินว่าเจ้าคือนักบุญหญิงใช่ไหม?”
“ใช่ค่ะท่านแกรนด์ดัชเชส”
“พอดีเลย ลูกชายของข้ามีปัญหาด้านสุขภาพ….ข้าอยากให้ท่านนักบุญหญิงช่วยรักษาลูกชายของข้า”
“…ท่านแม่!!”
ออสตินหันไปที่เอวาก่อนจะส่ายหน้าเพื่อให้เธอปฏิเสธแกรนด์ดัชเชส เอวาทำท่าลังเล…
“เงินหนึ่งพันเหรียญทองจะถูกฝากไปที่บัญชีของท่านนักบุญหญิงเอวาทันทีที่ลูกชายของข้าหายดี”
“ด้วยความยินดีค่ะ…ท่านแกรนด์ดัชเชส ข้าจะทำอย่างสุดความสามารถเลยค่ะ”
……..
เอวาพาตัวเองไปนั่งลงบนเก้าอี้ด้านข้างประตูห้อง
หากเธอย้อนเวลากลับไปได้…..เธอคงจะไม่รับปากแกรนด์ดัชเชสเช่นนั้น
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จเอวาก็ถูกสาวใช้จูงไปอาบน้ำ ครีมอาบน้ำ น้ำมันหอมระเหยต่างๆ ถูกชโลมลงบนผิวกายที่ขาวเนียนของเธอ
ไหนจะชุดสีขาวบางจนเห็นไปถึงไหนต่อไหนที่เธอกำลังสวมนี่อีก!
แกรนด์ดัชเชสส่งยิ้มให้เอวา
“ลูกชายข้ามีปัญหาเรื่องตรงนั้นของเขาใช้การไม่ได้ ข้าอยากให้ท่านนักบุญหญิงช่วยให้ตรงส่วน…นั้นของเขากลับมาใช้งานได้ค่ะ”
ใช่แล้วนี่เป็นประโยคสุดท้ายที่เอวาได้ยินก่อนที่เธอจะถูกดันเข้ามาในห้องนอนห้องดยุคออสติน ไม่ว่าเอวาจะเคาะเรียกยังไงก็ไม่มีใครเปิดประตูให้…..
“เปล่าประโยชน์…กว่าท่านแม่จะมาเปิดประตูให้คงจะราวอีกสองวัน”
ห๊ะ!!!…สองวัน
เธอมองไปที่ออสติน เขากำลังนั่งอยู่บนโซฟาโดยสวมเพียงชุดคลุมอาบน้ำ ผมที่ถูกเซตไว้อย่างดีเมื่อเช้าตอนนี้ดูยุ่งเหยิง เขายกมือเสยผมของเขาเบาๆ ก่อนจะหันหน้ามาหาเธอ
โห….โครตหล่อ….
เอวารู้สึกว่าใบหน้าของเธอกำลังแดง เธอรีบเอายกมือขึ้นมาปิดจุดสำคัญไว้ก่อนจะวิ่งไปดึงผ้าห่มที่เตียงมาม้วนปิดร่างตัวเอง
ออสตินยิ้มน้อยๆ กับการกระทำของเอวา เขาลุกขึ้นเดินไปหาเอวาที่นั่งอยู่บนเตียง เธอซุกซนน่ารัก ราวกับกระต่ายตัวน้อยๆ ที่เขาเคยเลี้ยงไว้
“…เอวา? …”
ใช่แล้วเอวา….เขาไม่มีทางจำผิด..เธอเป็นสตรีที่ทำให้เขาครางชื่อเธอ…ทั้งคืน
- ผู้เขียน
