นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมทำอะไรแบบนี้ซึ่งเป็นการกระทำที่ผมคิดว่ามันช่างไร้สาระและงี่เง่าที่สุด หากแต่ผมกลับปฏิเสธไม่ได้เลยว่าผมรู้สึกดีในระดับหนึ่งเมื่อผมกอดสีเทียน แม้ตัวของเธอจะเล็กและดูเหมือนไม่ค่อยมีเนื้อมีหนัง แต่ตัวของเธอกลับนุ่มนิ่มเหมือนตุ๊กตา ซ้ำตัวของเธอยังมีกลิ่นแป้งแบบเด็กๆ ติดตัวด้วย
ผมกอดเธอไม่ยอมปล่อยขณะหัวสมองยังคงว่างเปล่าเหมือนคนไร้สติกระทั่งเธอหลับไป ผมจึงคลายอ้อมกอดและเดินออกมาบริเวณด้านนอก
ผมยืนอยู่ตรงนี้เป็นเวลาชั่วโมงเต็มๆ โดยที่ไม่ยอมกลับไปนอน ผมยืนพิงราวเหล็กแล้วคิดอะไรบางอย่างเนิ่นนานจนบุหรี่หมดไปหลายมวน ผมแอบแค่นหัวเราะให้กับตัวเองหลายต่อหลายครั้ง รู้สึกสมเพชเวทนาตัวเองจนไม่รู้จะอธิบายอย่างไร
ผมคิดว่าตัวเองไม่ต่างก้อนหิน ต่อให้ใครเอาเหล็กหรือค้อนมาทุบก็ยากที่จะแตกหรือบุบสลาย แต่ในตอนนี้ผมกลับรู้สึกว่าตัวเองไม่ต่างจากน้ำเลย เฮอะ! บัดซบจนผมแทบอยากอ้วก ผมเกลียด
