โฮคิกับลิมหายไปไหน...
ฉันตื่นขึ้นมาในตอนเช้าไม่พบพวกเขาทั้งสองคน ไม่ว่าจะลองหาส่วนไหนของที่พักก็ตาม ที่ฉันเห็นก็มีแต่ความว่างเปล่า
ฉันสวมชุดยูนิฟอร์มของโรงเรียนเรียบร้อยแล้วนั่งรอพวกเขาประมาณครึ่งชั่วโมง ทว่ากลับไม่พบแม้แต่เงา ได้แต่ภาวนาว่าพวกเขาแค่ออกไปทำธุระตามประสาเฉยๆ ถึงอย่างนั้นก็ใจไม่ดี
โฮคิเคยบอกกับปากเองนี่นาว่าต่อไปฉันห้ามห่างจากเขา แล้วเขาหายไปไหนเสียล่ะ...มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่าก็ไม่รู้
จนแล้วจนรอดฉันก็ต้องทอดถอนหายใจออกมาเบาๆ เมื่อยกดูนาฬิกาข้อมือที่บอกว่าเวลาล่วงเลยไปเจ็ดโมงสี่สิบแล้ว ฉันจึงเดินออกมาจากพี่พักของเขาและไม่ลืมที่จะปิดประตูไม้เก่าๆ นั่นด้วย ถึงแม้จะไม่มีกลอนล็อกก็ตาม แต่ปิดไว้แบบนี้ก็ยังดีกว่าเกิดอ้าไว้ล่ะนะ
ฉันเดินออกมาจากที่พักพลางมองรอบกายของตนเองที่ค่อนข้างเงียบสงัด บริเวณนี้เป็นบริเวณที่ผู้คนไม่ค่อยพลุกพล่านเท่าไหร่นัก จึงไม่แปลกที่ท่ามกลางตัวฉันจะเงีย
