คราวนี้หัวใจของฉันเต้นแรงกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ฉันมองสบนัยน์ตาสีสนิมของโฮคิได้เพียงครู่เดียวเท่านั้นแล้วรีบเบือนหน้าไปอีกทางเพราะอิทธิพลจากดวงตาคู่นั้นมันไม่ต่างจากยาพิษ...มันอันตรายเกินกว่าจะที่จะสบมองได้นานๆ ยิ่งตอนนี้ใบหน้าของฉันและเขาห่างกันไม่ถึงคืบ...
โฮคิยังคงทำหน้าเรียบเฉยตามฉบับผู้ชายเย็นชา ลมหายใจอันร้อนผะแผ่วซึ่งกำลังเป่ารดช่วงริมฝีปากและปลายจมูก ปั่นป่วนทุกอย่างในร่างกายให้ยุ่งเหยิงไปหมด เลือดในกายฉีดพล่านจนมือไม้สั่นเทา ถึงแม้ฉันจะมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้เขา...เเต่บางทีการอยู่ใกล้กับเขามากเกินไปก็เป็นอันตรายต่อหัวใจของฉันเอง
ฉันเก็บอาการไม่เก่ง...
ตอนนี้เขาต้องดูออกแน่ๆ ว่าฉันกำลังเขินเขามากแค่ไหน และอาจจะตายในไม่ช้าไม่นานนี้
“ที่เธอเป็นห่วงฉัน”
“...”
“พูดอีกที”
!!...
ใบหน้าของฉันร้อนวาบขึ้นมาทันทีที่เขาเอ่ยจบ รู้สึกถึงแรงบางอย่างที่เคลื่อนไหวในร่างกาย เลือดที่กำลังไหล
