ที่สำคัญ ร่างกายของฉันถูกท่อนแขนเพียงข้างเดียวของเขายึดเอาไว้จนติดกับแผงอกหนา ใบหน้าของเขาและฉันเลยอยู่ค่อนข้างใกล้กัน
เขาจ้องหน้าฉันด้วยแววตาเป็นประกายพักหนึ่งแล้วผละออก นัยน์ตาสีเข้มคู่นั้นกลอกตามองฉันขึ้นลงราวกับกำลังสำรวจ สุดท้ายก็หยุดที่ใบหน้าของฉันอีกครั้ง
“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว แล้วเข้ามาที่นี้ได้ยังไง มันไม่ใช่ที่ที่เธอจะเหยียบง่ายๆ นะ” เขาถาม มันทำให้ฉันนึกขึ้นได้ว่าตนเองกำลังวิ่งหนีอควา ฉันเลยรีบหันกลับไปด้านหลัง ดวงตาพลันเบิกกว้างเมื่อพบว่าอควากำลังก้าวเท้ามาทางนี้อย่างเงียบๆ ในขณะที่ดวงตาคู่คมนั่นจับจ้องมาที่ฉันไม่ไปไหน
แย่แล้ว...
“ฉะ...ฉันไปก่อนนะ ยังไงก็ขอบคุณมากๆ!” ฉันก้มหัวให้คนเบื้องหน้าหนึ่งทีอย่างเคารพเพราะเขาท่าทางดูอายุจะเยอะกว่าฉัน ถึงจะไม่มากก็เถอะนะ
ไม่รออะไร ฉันรีบออกแรงสปีดฝีเท้าอีกครั้ง ทว่าเท้ากลับชะงักเมื่อคอเสื้อถูกดึงเอาไว้เสียก่อน!!
ฉันหันกลับไป ปรากฏว่าเป
