บทที่ 10 เริ่มต้นงานการแข่งขันสานสัมพันธ์
1211 คำ
บทที่ 10 เริ่มต้นงานการแข่งขันสานสัมพันธ์
กุนไท่เดินผ่านโต๊ะมากมาย ตรงไปยังโต๊ะตัวหนึ่ง มันมีความพิเศษกว่าโต๊ะอื่น มันมีผลไม้วิเศษจำนวนหนึ่งวางไว้บนโต๊ะที่หากทานเข้าไปแล้ว จะช่วยให้จิตใจของผู้ที่ทานไปสงบมากขึ้น
ที่โต๊ะอื่นนั้นไม่มีแม้แต่ลูกเดียว มีเพียงโต๊ะนี้โต๊ะเดียวเท่านั้น มันเป็นโต๊ะของทวีปอรุณเบิกฟ้า ที่หัวโต๊ะนั้นมีชายวัยกลางคนผมสีน้ำเงินเฉกเช่นเดียวกับอาภรณ์ ใบหน้าที่หล่อเหลาแฝงไปด้วยพลังอำนาจลึกลับ พลังปราณที่แผ่ออกมา ทำให้คนรอบข้างต่างไม่กล้าพูดคุยกันเสียงดัง เพราะกลัวจะทำให้บุรุษผู้นี้ไม่พอใจได้ คนผู้นี้คือกุนจวิน!
“คาราวะท่านพ่อ ท่านผู้อาวุโสทั้งหลาย และเหล่าศิษย์พี่ทุกท่าน”
กุนไท่ประสานมือก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงสบายๆ
เด็กหนุ่มในวันนี้สวมใส่อาภรณ์สีดำที่ปล่อยกลิ่นอายลึกลับแผ่กระจายไปทั่วออกมา ทำให้ผู้สืบทอดของทวีปอื่นที่อยู่ระดับต่ำกว่าสร้างรากฐานถึงกลับหมดสติไปในทันที! บางคนที่มีจิตใจเข้มแข็งก็ไม่ได้หมดสติ เพียงแค่รู้สึกง่วงนอนเท่านั้น พลังกายในร่างกายหายไปราวกับถูกสูบออกไปอย่างมหาศาล
“นะ...นี่มัน อะไรกัน? เด็กคนนี้ให้ความรู้สึกที่พิเศษมาก ถึงพลังปราณจะยังอ่อนด้อยอยู่ แต่ความพิเศษของกลิ่นอายก็ทำให้รู้แล้วว่าเกิดมาพร้อมพรสวรรค์ที่ไม่ธรรมดา”
“ใช่ เด็กหนุ่มผู้นี้ เมื่อกี้นี้เรียกท่านกุนจวินว่า บิดา อย่าบอกนะว่า นี่คือบุตรชายคนเดียวที่เขาร่ำลือกัน”
คนทั่วทั้งลานกว้างหันมามองเด็กหนุ่มด้วยความตกตะลึงระคนสงสัย เพียงแค่กลิ่นอาย เหตุใดถึงทำให้คนอื่นมีสภาพเช่นนี้ได้ นี่มันเรื่องเล่าในเทพนิยาย หรือนิทานหลอกเด็กจากชนพื้นเมืองใดกันแน่ ถ้ามีคนมาบอกพวกเขาคงไม่เชื่อกันอย่างแน่นอน หากนี่ไม่ได้มาเห็นมากับตาตนเองยังไงก็ไม่มีทางเชื่อ!
เหล่าคนที่หมดสติไปนั้น ก็ได้รับการช่วยเหลือจากผู้อาวุโสของพวกเขาโดยการส่งพลังปราณเข้าไปยับยั้งกลิ่นอายพิเศษนี้ไว้เป็นเหตุให้พวกเขาฟื้นตื่นขึ้นจากนิทรา เมื่อพวกเขารู้สึกตัวแล้วก็ตกใจไปตามๆกันกับสภาพของตนเองโดยพลัน
บนที่นั่งแห่งหนึ่งนั้นมีชายชราสวมอาภรณ์สีทองลายมังกรปรากฏตัวออกมา เขาคือองค์จักรพรรดิ พร้อมกับข้างๆของพระองค์นั้นมีองครักษ์ที่คอยอารักขามากกว่าสิบคน พวกเขาแต่ละคนนั้นแผ่พลังปราณที่แข็งแกร่งกว่าพวกที่อยู่หน้าประตูจนเทียบไม่ติด และไม่ได้มีเพียงแค่องครักษ์เท่านั้น ยังมีทั้งองค์ชายจิ้นเหอ เหล่าผู้อาวุโสระดับสูง และเหล่ารุ่นเยาว์ที่มีพรสวรรค์มาด้วย แต่พวกเขาไม่ได้เข้าร่วมแต่อย่างใด พวกเขาเพียงแค่มารับชมเท่านั้น
เมื่อองค์จักรพรรดิปรากฏตัว ฝูงชนกลับกลายเป็นเงียบกริบ องค์จักรพรรดิกระแอมคราหนึ่งก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เป็นกันเองว่า
“สวัสดีสหายทุกท่าน ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติมาการแข่งขันที่ข้าตั้งใจจัดขึ้นมา เพื่อเป็นการกระตุ้นขวัญกำลังใจในการต่อสู้ของพวกท่าน ข้าจะบอกกฎกติกาและรางวัลสำหรับคนที่ชนะให้ การแข่งแต่ละรอบนั้นใครสามารถติด 1 ใน 10 ได้ ทวีปนั้นจะได้ 1 คะแนน อันดับ 3 ได้ 3 อันดับ 2 ได้ 4 อันดับ 1 ได้ 5 เราจะรวมคะแนนของอัจฉริยะที่จะได้ของแต่ละการแข่งขันที่ ทวีปที่ได้ 5 อันดับแรก จะได้รับสิทธิ์ในการคุ้มครองภายใต้นามของข้า 10 ปี ส่วนอันดับ 2 และ3 จะได้เข้าพื้นที่ลับของพระราชวังข้า ส่วนอันดับ 1...
เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ทุกคนตั้งใจฟังมาก แค่ติด 1 ใน 5 ก็ได้รับรางวัลที่สุดยอดแล้ว การได้รับการคุ้มครองจากทวีปขนาดใหญ่นั้นเป็นอะไรที่ดีมากถึงแม้จะแค่ 10 ปี แต่ 10 ปีนี้พวกเขาสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งได้อย่างก้าวกระโดด ส่วนอันดับ 2 และ3 นั้นได้เข้าไปในพื้นที่ลับ พื้นที่ลับของทวีปมหันตภัยเหนือพิภพนั้นมีคนร่ำลือกันว่าเป็นที่บรรพบุรุษของราชวงศ์ทิ้งไว้ให้ มีสมบัติมากมาย หากโชคดีอาจจะได้การสืบทอดบรรพบุรุษของราชวงศ์มันจะทำให้พวกเขาก้าวขึ้นเป็นทวีปขนาดใหญ่ได้ภายในระยะว่าเพียงแค่พันปี!
“อันดับที่ 1 จะได้โอสถแก่นรู้แจ้ง มันช่วยให้ผู้นั้นรู้แจ้งในระยะเวลา 3 วัน ไม่ว่าใครอยู่ระดับใดก็แล้วแต่ จะทำให้สามารถฝ่าทะลวงไปได้ด้วยการรู้แจ้ง!”
เหมือนมีเสียงซัดสาดคล้ายคลื่นทะเลขนาดยักษ์ ทำให้พวกเขารู้สึกหัวสมองว่างเปล่า คิดไม่ออกว่า พวกเขาหูไม่ดีหรือพวกเขาปัญญาอ่อนกันแน่ องค์จักรพรรดิกล่าวว่าโอสถแก่นรู้แจ้ง!
มันคือโอสถที่ล้ำค่ามาก สามารถรู้แจ้งในระดับใดก็ได้มีโอกาสฝ่าทะลวงระดับที่ใครหลายคนต้องติดอยู่ในระดับนั้นไปตลอดชีวิต และนี่คือโอกาสของพวกเขา!
“เมื่อตอนที่ข้าเข้าไปในพื้นที่ลับ ข้าได้ค้นพบสิ่งล้ำค่าพวกนี้ แต่น่าเสียดายที่สายเลือดราชวงศ์ของพวกข้าไม่สามารถใช้โอสถในการเพิ่มความแข็งแกร่งได้ สายเลือดราชวงศ์ของพวกเรานั้นเป็นพลังแฝง แน่นอนว่าเป็นพรอย่างหนึ่งจากบรรพบุรุษ แต่ข้อเสียคือไม่สามารถใช้ยาได้ หากใช้จะทำให้สายเลือดเสื่อมเป็นเหตุให้พลังแฝงลดลง แม้จะแข็งแกร่งขึ้นจากยา แต่จะทำให้ความเร็วในการฝึกฝน และพลังต่อสู้ด้อยลงไปด้วย รวมถึงทำให้รากฐานไม่มั่นคง!”
องค์จักรพรรดิกล่าวขึ้นด้วยความเสียดาย หากเขาใช้ยาพวกนี้ได้ละก็ จะทำให้พวกเขาแข็งแกร่งขึ้นมาอยู่ในระดับต้นๆของทวีปขนาดใหญ่ได้เลยทีเดียว!
ความเสียดายวาบผ่านใบหน้าไปชั่วคณะก่อนจะกลับมาดังเดิม แต่ทุกคนนั้นก็สังเกตเห็นได้อย่างชัดเจน พวกเขารู้สึกโชคดี เพราะหากราชวงศ์สามารถใช้ได้ละก็ จะทำให้พวกเขายิ่งหวาดกลัวเข้าไปอีก แต่นั้นก็แค่เรื่องเพ้อฝันเท่านั้น เพราะความจริงตรงหน้าของพวกเขาคือ ราชวงศ์นั้นไม่สามารถใช้ได้
ยิ่งคิดแล้วก็ยิ่งรู้สึกกังวลมากกว่าเดิม เพราะทวีปที่มีโอกาสได้อันดับหนึ่งมากที่สุดคือ ‘ทวีปอรุณเบิกฟ้า’ ตัวตนของผู้ปกครองที่เป็นตำนานทำให้พวกเขารู้สึกหวาดกลัว และทุกครั้งที่งานนี้จัดขึ้น เหล่าศิษย์จากสำนักลิขิตสวรรค์จะแสดงความสามารถที่น่าพรั่งพรึงออกมา เป็นเหตุให้ไม่มีใครสามารถโค่นราชาทวีปขนาดกลางแห่งนี้ได้เลย
“ตอนนี้ก็เสียเวลากันมามากพอแล้ว ข้าขอประกาศให้การแข่งขันรอบที่ 1 วางแผนการรบ โปรดส่งตัวแทนทั้งสิบคนออกมา!”
องค์จักรพรรดิกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้ม
- ผู้เขียน
