06
บทเริ่มต้นของตัวร้าย
เปมิกากำลังสับสนกับความรู้สึกของตนเองว่าเธออยากไปกับเที่ยวกับอลินดาไหมคืนนี้ เปมิการู้สึกราวกับว่าญาณิสาไม่ใช่ญาณิสาที่เธอเคยรู้จัก มีหลายครั้งที่เปมิกาอยู่ใกล้ญาณิสาแต่เธอได้กลิ่นราวกับกลิ่นตัวของอลินดา
“ไป ไม่ไป ไป ไม่ไป” เปมิกาเดินไปเดินมาอยู่ในห้องอย่างกังวลใจ
“ปริม ๆ ใยไหมมาหาลูก” เขมนิจเดินมาเรียกให้เปมิกาลงไปหาอลินดา
“ใยไหมมาตามเราถึงบ้านเลยหรือนี่” เปมิกาหัวใจเต้นแรงไม่เป็นส่ำ
“ค่ะ เดี๋ยวปริมลงไปนะคะ” เปมิกาพูดจบเธอก็เดินตามหลังแม่ลงไปทันที
เปมิกาเดินลงมาชั้นล่างของบ้านเธอเห็นหญิงสาวใส่ชุดสีดำสุดเซ็กซี่นั่งรอเธออยู่ข้างล่าง ท่อนบนยังดีนะมีเสื้อคลุมแต่ท่อนล่างช่างขาวอะไรอย่างนั้น แวบแรกที่เปมิกามองไปที่ร่างกายของญาณิสาแต่เธอกลับมองเห็นเป็นอลินดาเสียอย่างนั้น
“พี่ปริมคะ พี่ปริม ได้ยินใยไหมมั้ยคะ” อลินดาเรียกเปมิกาอยู่หลายครั้งแต่เธอไม่ได้ยินเหมือนคนหูด
