บุญป่วงนอนตัวเกร็งเขินอายอยู่บนร่างของบุรุษหนุ่มที่ป้อนคำหวานหยอกเย้าตัวเอง เจ้าหล่อนเขินและอายมาก ไม่คิดว่ามันจะเกินฝัน ทุกอย่างมันเกินความฝัน ไม่คาดคิดว่าหมอหนุ่มจะรักตัวเองได้ คำสารภาพรักของมะเขือมันช่างกินใจหล่อนเหลือเกิน “ไม่ต้องเขินพี่ขนาดนั้นก็ได้น้องป่วง ตอนนี้เอาเวลาเขินมาร้องครางใต้ร่างพี่ดีกว่า” พูดจบความชายหนุ่มก็ฉวยโอกาสที่หล่อนกำลังเขินอายและใช้ความคิดขยับตัวพลิกร่างของตนขึ้นคร่อมทับร่างใหญ่ของสาวเจ้าโดยใช้แรงแค่นิดเดียวทั้ง ๆ อีกฝ่ายนั้นตัวใหญ่กว่าตน แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับมะเขือ “ไหนดูซิ อ้วนขึ้นเท่าไรกันเชียว” ดูจากสายตาแล้วก็อยากจับเคล้นคลึงตามประสาของคนหลงสาวอ้วน “อือ! ไม่เอาได้ไหมจ๊ะ” “ต้องเอาสิครับ ก็พี่อยากให้” แล้วเขาก็ไม่รอช้าที่จะถอดอาภรณ์ของบุญป่วงออก สาวอ้วนใส่เสื้อยืดกางเกงเจเจลายการ์ตูนหัวยืดของหล่อนออก เพียงแค่เวลาไม่กี่นาทีเขาก็ทำให้สาวอ้วนเหลือแต่ร่า