บทที่ 23
เบ๊รับใช้
“นี่ หยิบน้ำให้หน่อยดิ” แรงสะกิดจากเท้าและเสียงเข้มที่เอ่ยเรียกทำให้ฉันละสายตาจากหน้าจอแท็ปเล็ตด้วยความหงุดหงิด
เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ไอ้บ้านี่เรียกใช้แต่มันเป็นครั้งที่สามแล้ว!
“เอ๊ะ! นี่นายใช้ให้ฉันไปหยิบของสองรอบแล้วนะ ทำไมไม่เรียกทีเดียวเล่า!” ฉันถอนหายใจฟึดฟัดวีนแตกออกไปอย่างอดกลั้นไม่ได้
ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องซ้อมดนตรีบนชั้นสองของบ้านหลังนี้ ซึ่งพวกเขากำลังซ้อมดนตรีและกำลังรันเพลงที่จะต้องขึ้นคอนเสิร์ตในวันพรุ่งนี้ แต่ไอ้พี่พยัคฆ์กลับเรียกใช้ฉันอย่างกับเป็นเบ๊ ครั้งแรกก็ให้หยิบกีตาร์ ครั้งสองก็อยากกินขนม พอมาครั้งนี้ให้ฉันไปหยิบน้ำให้อีก ไอ้บ้านี่ชักเอาใหญ่แล้วนะ!
“ไอ้เสือ มึงจะแกล้งน้องไปถึงไหน พอได้แล้วน่า” เป็นเสียงพี่ครามที่เอ่ยขึ้นพลางมองหน้าฉันอย่างนึกเห็นใจ ความจริงแล้วพวกเขารู้แล้วล่ะว่าที่ฉันจะต้องมารับหน้าที่นี้ชั่วคราวนั้นเป็นเพราะอะไร มันเลยทำให้พ
