ทำใจไม่ได้…
กอบัวใจแข็งมากพอที่จะยกผู้ชายที่ตัวเองรักให้กับรสรินทร์ แต่จะให้ลงไปร่วมงานแต่งราวกับที่ผ่านมาตัวเองไม่ได้รู้สึกอะไรอธิคุณ เธอทำไม่ได้จริงๆ
มือเรียวเก็บข้าวของเครื่องใช้จำเป็นและเสื้อผ้าไม่กี่ชุด เตรียมออกจากบ้านที่ไม่เคยมอบให้อะไรดีๆ กับเธอ นอกจากผู้ชายที่ชื่ออธิคุณ
“พี่เอื้อ บัวขอโทษนะคะที่รอเจอพี่ไม่ได้จริงๆ”
เธอพึมพำกับตัวเอง รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งหัวใจเมื่อได้ยินเสียงฮือฮาดังมาจากชั้นล่าง ซึ่งเป็นสถานที่สำหรับจัดงานพิธีมงคล
เขาคงจัดการทุกอย่างเรียบง่าย เชิญแขกไม่มาก เลือกเฉพาะคนที่สนิทจริงๆ หลังจากจบพิธีรดน้ำสังข์ อาจมีบางส่วนอยู่ต่อเพื่อรับประทานอาหาร ส่วนที่เหลือก็พากันแยกย้ายกลับบ้าน เพราะในงานไม่ได้มีอะไรน่าสนใจ
แต่ทำไมข้างล่างยังเสียงดังไม่หยุดล่ะ?
กอบัวบอกกับตัวเองว่าไม่ต้องสนใจ เธอทำทุกอย่างที่ควรทำแล้ว ไม่จำเป็นต้องอยู่ต่อให้ใครโขกสับ แต่ทันทีที่เปิดประตูเตรีย
