“ไม่นะ!” เสียงเล็ดลอดอู้อี้ออกมาจากไรฟัน
ทุกสิ่งอย่างกลับไม่เป็นดั่งใจคิด เขาไม่ยอมหยุดตามคำร้องขอ แต่โชคเพียงนิดก็เดินผ่านตัวเธอ เหมือนฟ้ามาโปรดราวกับคำร้องขอของเธอได้ผล เสียงฝีเท้าหนักหยุดลงข้างที่นั่งกว้างหรู พร้อมกับชายในชุดสีเดียวกันกับ คาร์ดิโก้โค้งทำความเคารพ
จังหวะสวรรค์ทรงโปรดของดารัณ เธอรีบผลักอกชายหนุ่มออก ลุกขึ้นวิ่งออกไปทันที ไม่มีจุดมุ่งหมาย สมองไม่สั่งการ เพียงอย่างเดียวที่นึกได้คือต้องรีบออกไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด
“มีอะไร!” คาร์ดิโก้สบถเสียงห้วนจัด ทุกครั้งเขาไม่เคยหัวเสีย คนสนิทของเขาทุกคนมักได้เห็นฉากรักแบบนี้บ่อยครั้งจนชิน และกลายเป็นเรื่องธรรมดาไปเสียแล้ว
“นายจะแวะตรวจงานที่ญี่ปุ่นก่อนไหมครับ”
“นายก็รู้ว่า ฉันมาทำงาน เรื่องแค่นี้ต้องถามด้วยหรือ”
“ผมทราบครับ แต่ท่านประธานสั่งให้บอสบินกลับอเมริกาเลย” ชายหนุ่มยกมือห้ามอีกคนอย่างรำคาญ พาลหงุดหงิดไปหมด ตั้งแต
