15
“ค่ะ” ลลิลเดินถอยหลังมาหนึ่งก้าว เมื่อเห็นว่าเขายืนอยู่ในระยะประชิด ซึ่งอาจจะทำให้อีกคนไม่พอใจ และเป็นอย่างนั้นจริงๆ
“โอ๊ย!!”
รัฐภาคย์ลุกขึ้นจากโซฟา เดินตรงมาหาหญิงสาวก่อนจะกระชากลำแขนเล็กอย่างแรง จนร่างเธอเข้ามาปะทะอกของเขา
“เสน่ห์แรงจริงนะแม่คุณ นี่ขนาดผ่านศึกกับฉันมาก็มาก ยังมีผู้ชายล้อมหน้าล้อมหลังขนาดนี้”
เขาเอ่ยเสียงเข้มอย่างสุดแสนจะน่ากลัว ภาพที่ธีมอุ้มร่างของลลิลเดินห่างออกจากเขาไปเมื่อวานนี้ กับภาพที่ทัตสึเมะแสดงความพอใจในตัวของหญิงสาว ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจอย่างแรง เขาไม่ต้องการให้ใครมายุ่งกับสมบัติของเขา
“...” หญิงสาวไม่รู้ว่าจะโต้ตอบเขาว่าอย่างไร นอกจากความเงียบ
“เมื่อวานไอ้ธีมพาเธอไปไหน? กว่าจะกลับมาที่ทำงานเกือบสี่โมงเย็น ฮะ มันพาเธอไปไหน?”
“ไป...ไปคอนโดพี่ธีมค่ะ”
“ไปนอนกับมันมาหรือไง? ถึงได้กลับมาช้าขนาดนี้”
“ปะ...เปล่าค่ะ พี่ธีมพาลูกหว้าไปพักเฉยๆ พอลูกหว้าอา
