[หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป]
ผัดไทไม่ได้เข้ามายุ่งเกี่ยวกับมอร์แกน และบะหมี่อีกเลย เธอหายไปราวกับไม่เคยมีตัวตนมาก่อน บะหมี่ยังคงรอเรื่องราวระหว่างมอร์แกน กับผัดไท จากนักสืบหนุ่มที่เธอไหว้วานเอาไว้ ส่วนมอร์แกนก็ยังคงเหมือนเดิมกับเธอทุกอย่างไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
"ตัวเล็ก คิดอะไรอยู่หืม?" มอร์แกนเดินเข้ามาโอบกอดหญิงสาวจากทางด้านหลัง ขณะที่บะหมี่กำลังลงมือทำอาหารเช้าด้วยตัวเอง โดยมีป้าอุ่นเป็นครูในการสอนทำอาหาร "เปล่านิค่ะ แดดดี้มีอะไรหรือเปล่าคะ" บะหมี่หันไปตอบมาเฟียหนุ่ม แต่จมูกกลับได้กลิ่นอะไรบางอย่าง
"ก็ตัวเล็กทอดปลาไหม้ แบบนี้คือไม่ได้คิดอะไรเนาะ" บะหมี่ยกมือขึ้นปิดปากทำตาโตเมื่อเห็นปลาที่ไหม้คาอยู่ในกระทะ "งื้อออออ แดดดี้ขาาาาาา มะ หมี่ตกใจหมดเลย" มอร์แกนมองอาการของเด็กที่ทำผิดแล้วกำลังออดอ้อนเพื่อให้ตัวเองพ้นผิด
"ไหนๆ ตกใจตรงไหนมาแด๊ดดูให้" เขาเล่นกับเธอด้วยความอบอุ่นใจ มือหนาโอบกอดหญิงสาวแน
