ชั่วโมงต้องมนต์
1478 คำ
งานเลี้ยงโรงแรมหรูระดับห้าดาว ทันทีที่หญิงสาวรูปร่าง
สูงโปร่ง เกล้าผมสูงในชุดราตรีสีชมพูอมม่วงปรากฏตัว ก็ทำให้กลุ่มคนที่กำลังสนทนากันอย่างออกรสต้องหยุดชะงัก เมื่อใบหน้าสวยรูปไข่ฉีกยิ้มทักทายคนรู้จัก อวดฟันขาวสะอาดดุจไข่มุกเนื้อดีนั่น ทำให้ผู้พบเห็นต่างก็หลงเสน่ห์ไปตามๆกัน
“ไม่ยักรู้ว่าหนูเอยมางานนี้ด้วย” คุณพิมพ์แขเอ่ยออกมาอย่างตื่นเต้น เมื่อหันไปเห็นร่างระหงที่กำลังก้าวเข้ามาในงาน น้ำเสียงกับท่าทางยินดีจนออกนอกหน้านั่น ก็ทำให้ ‘อัคนี’ ต้องหันไปมองตามสายตาของนาง เพราะอยากเห็นหน้าคนที่ทำให้
วงสนทนาหยุดลงอย่างกะทันหัน ตาคู่คมจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าสวยหวานที่กำลังยิ้มให้คนรู้จัก จึงอดสงสัยไม่ได้ว่า ‘หนูเอย’ ของคุณพิมพ์แขเป็นใครกัน
“เออ...เธอเป็นใครเหรอครับ”
“คุณอัคคงไม่เคยเห็นหน้าเธอสินะ นี่แหละค่ะทายาทของอมรพันธ์กรุ๊ป เจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์อันดับหนึ่งของประเทศไงคะ” คำตอบของคุณพิมพ์แขทำให้อัคนีสงสัยไปกันใหญ่ เขาก็คุ้นเคยกับอมรพันธ์กรุ๊ปเป็นอย่างดีแต่ทำไมถึงไม่รู้จักหรือเคยเห็นหน้าเธอ
“ลูกสาวคุณอมรเหรอครับ”
“ค่ะลูกสาวคนโต”
“ออ...ครับ” อัคนีรับคำแบบงงๆ แต่ก็ไม่แปลกใจอะไรขึ้นชื่อว่าอมรพันธ์กรุ๊ป ใครก็อยากรู้จักหรือผูกมิตรด้วยกันทั้งนั้น แต่ใครจะรู้ว่าเบื้องหลังความยิ่งใหญ่ของอมรพันธ์นั้น มาจากฝีมือของใคร เรื่องนี้เขาไม่เคยแพร่งพรายให้ใครรู้ ว่าแท้จริงแล้วอมรพันธ์ก็เหลือแต่เปลือก ที่ยังอยู่มาได้ทุกวันนี้ก็เพราะชื่อเสียงที่สะสมมา บวกกับความสามารถในการบริหารงานของเขา คุณอมรจึงยังเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในสายตาของคนอื่น แต่แท้จริงแล้วเขาต่างหากที่เป็นผู้มีสิทธิ์ขาดในนั้นแต่เพียงผู้เดียวมานานแล้ว
“สนใจเหรอคะ” คำหยอกเย้าของสตรีสูงวัยทำให้อัคนียิ้มมุมปาก เมื่อถูกจับได้ว่ามองเธออยู่
“เปล่าครับแค่สงสัย เธอเป็นลูกสาวคุณอมรแต่ผมกลับไม่เคยเห็น ผมคิดว่าคุณอมรมีลูกสาวคนเดียวซะอีก”
“หนูอรอุมาเป็นลูกภรรยาใหม่ค่ะ คุณอัคไม่ได้อยู่เมืองไทย เลยไม่ทราบสิคะว่าคุณอมรมีภรรยาสองคนแม่หนูเอยเป็นภรรยาคนแรก หนูเอยเธอไม่ได้อยู่กับคุณอมรหรอกค่ะ ตั้งแต่ที่คุณแม่เธอเสียเธอก็ย้ายไปอยู่กับคุณพรรณีย์ พี่สาวคุณอมร
น่ะค่ะ คุณอัคเลยไม่เคยเห็นเธอ”
“ออ...เป็นแบบนี้นี่เอง” อัคนีรับคำก่อนจะยกแก้วเหล้าในมือขึ้นจิบเพื่อกลบเกลื่อน ในวงการไฮโซใครๆต่างก็รู้ว่าคุณพิมพ์แขมีอาชีพเป็นแม่สื่อ นางมักจะจับคู่ให้คนที่ชอบพอกัน มีหรือที่นางจะดูท่าทางของเขาไม่ออก
“ถ้าคุณอัคไม่สนใจพี่ขอนะคะ ลูกชายท่านประมุขยังโสด ท่านฝากให้พี่ช่วยมองหาคนที่เหมาะสมมาเป็นสะใภ้ คุณอัคว่าหนูเอยเป็นไงคะ”
“ออ...เรื่องนี้ผมไม่มีความเห็นหรอกครับ เชิญคุณพิมพ์เถอะครับเธอมานั่นแล้ว” ปฏิเสธคำถามของคุณพิมพ์แขอย่างสุภาพ พร้อมกับผายมือให้นางอย่างมีมารยาท เมื่อหนูเอยของนางกำลังผ่านมาทางนี้พอดี ตาคู่คมลอบมองดวงหน้าหวาน ยิ่งใกล้ก็ยิ่งเห็นชัดว่าเธอสวยมากจริงๆ แต่จะสวยเพราะอะไรนั้นก็คงไม่ต้องเดา คลินิกศัลยกรรมโผล่ขึ้นเป็นดอกเห็ด แค่มีเงินก็สวยได้ตามต้องการ
“หนูเอยจำป้าได้ไหมคะ” คุณพิมพ์แขยิ้มให้ชายหนุ่ม ก่อนจะหันไปทักทายคนที่เดินผ่านมา เท้าบางหยุดชะงักเมื่อถูกเรียกเอาไว้ ใบหน้าสวยพยักให้คนที่ยืนฝั่งตรงข้ามส่งสัญญาณให้ฝ่ายนั้นรอก่อน เพราะต้องหยุดเดินเมื่อถูกขวางหน้าเอาไว้
“จำได้ค่ะ คุณป้าสบายดีนะคะ” ทักทายอย่างเป็นกันเอง ใครจะจำไม่ได้ก็เมื่อสองวันก่อนคุณพิมพ์แขเพิ่งไปทานข้าวกลางวันที่บ้านป้าของเธอ
“ป้าขอรบกวนเวลาหนูเอยสักครู่นะคะ” เอ่ยอย่างเกรงใจ เมื่ออยากจะคุยเรื่องนัดครั้งต่อไป ครั้งหน้านางจะพาคุณตุลลา
ลูกชายของคุณประมุขไปด้วย จะได้ไม่พลาดโอกาส
“ได้ค่ะ คุณป้ามีอะไรให้เอยรับใช้คะ”
“อุ้ยต๊าย! พูดอะไรแบบนั้นคะ วันก่อนคุณพี่ชวนป้าไปทานข้าวกลางวันด้วยกันน่ะค่ะ หนูเอยว่างวันไหนคะ” อัคนีแทบจะหลุดหัวเราะออกมา เมื่อคุณพิมพ์แขแสดงได้ไม่เนียน จะไปทานข้าวตามคำเชิญของป้า แต่กลับมาถามหลานว่าว่างวันไหน เด็กสามขวบก็คิดเป็น
“ช่วงนี้ร้านยังไม่เสร็จ เอยอยู่บ้านทุกวันค่ะ คุณป้าว่างวันไหนก็เชิญค่ะ เอยขอตัวก่อนนะคะพอดีเอยเจอเพื่อนค่ะ” อรอมลเอ่ยขอตัว เมื่อรู้สึกอึดอัดกับสายตาของคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง
คุณพิมพ์แข เธอแน่ใจว่าไม่เคยรู้จักกับเขามาก่อน แต่ทำไมเขาถึงใช้สายตาแบบนั้นมองเธอ เสียมารยาทที่สุด
“ออเดี๋ยวค่ะ หนูเอยคะนี่คุณอัคนีค่ะ คุณอัคคะนี่หนูเอยอรอมล คุณอัคนีเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศได้ไม่นาน หนูเอยคงไม่คุ้นหน้า รู้จักกันไว้สิคะเผื่อมีเรื่องต้องช่วยเหลือกัน คุณอัคเป็นหุ้นส่วนกับคุณพ่อของหนูเอยค่ะ” สิ้นเสียงแนะนำตาสองคู่ก็
สบกัน อัคนีแน่ใจว่าสายตาที่เธอมองมาที่เขานั้น ไม่ใช่สายตาของคนที่เป็นมิตรอย่างแน่นอน เกิดอะไรขึ้นทำไมเธอถึงมองเขา
แบบนี้
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ” อัคนีเป็นฝ่ายเอ่ยทักทายก่อน พร้อมกับยื่นมือมาตรงหน้า อรอมลมองมือของเขาเพียงนิด ก่อนจะยกมือขึ้นไหว้ แล้วเอ่ยทักทายตามมารยาท แต่น้ำเสียงที่ใช้กลับเย็นชาจนคนฟังจับได้ว่า เธอไม่อยากรู้จักกับเขาเลยสักนิด
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
“เช่นกันครับ” ชายหนุ่มชักมือกลับ เมื่อเธอปฏิบัติสิ่งที่ตรงข้ามกัน
“เอยขอตัวก่อนนะคะคุณป้า” ทันทีที่กล่าวกับคุณ
พิมพ์แขจบ ร่างระหงก็เดินจากไปแม้แต่หางตาก็ไม่มองอัคนี
อีกเลย
“คุณอัคพูดเองนะคะว่าไม่สนใจเธอ พี่ก็เลยแนะนำให้รู้จักกัน” คำพูดของสตรีสูงวัยทำให้อัคนีต้องขมวดคิ้ว
“ยังไงครับ”
“เธอไม่ค่อยถูกกับคุณพ่อสักเท่าไหร่ พอรู้ว่าคุณอัคเป็นหุ้นส่วนกับคุณอมร ก็อย่างที่เห็นค่ะเธอก็จะไม่สนใจคุณอัคอีกเลย ทีนี้ต่อให้คุณอัคกลับคำเปลี่ยนใจมาจีบเธอ เธอก็จะไม่มองคุณอัคค่ะ คุณอัคพูดเองนะคะว่าไม่สน พี่ก็แค่ป้องกันเอาไว้ คนนี้พี่จริงจังค่ะ ฮ่าๆๆๆ” พูดจบคุณพิมพ์แขก็หัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี ผิดกับคู่สนทนาที่ยืนขบกรามนิ่ง ในหัวขบคิดอะไรบางอย่าง คุณพิมพ์แขรู้จักเขาน้อยเกินไปจริงๆ สมัยนี้การทำให้ใครอีกคนตกมาเป็นของเรา มันง่ายยิ่งกว่าปอกกล้วยเข้าปาก
ไอ้วิธีของคุณพิมพ์แขน่ะโบราณคร่ำครึ มีไว้ใช้กับพวกมากพิธี
แต่สำหรับเขาถ้าพอใจก็แค่ลากขึ้นเตียง
“คุณพิมพ์ฉลาดแบบนี้นี่เอง ท่านประมุขถึงไว้วางใจ”
“พี่เห็นว่าหนุ่มสาวเขาเหมาะสมกันค่ะ”
“ออ...ขอให้สำเร็จนะครับ” เหล้าในมือถูกสาดลงคอรวดเดียวหมดแก้ว เมื่อกล่าวคำอวยพรจบ ตอนแรกอัคนีก็ไม่ได้สนใจอะไรเธอมากมาย เพียงแค่รู้สึกถูกใจตามประสาผู้ชาย แต่พอเห็นสายตาเกลียดชังในดวงตาคู่นั้น ก็ทำให้เขาอยากเอาชนะ หนูเอยของคุณพิมพ์แขอายุเท่าไหร่กัน ทำไมถึงแยกแยะไม่เป็น เขาเป็นหุ้นส่วนกับคนที่เธอเกลียด แล้วเธอก็พาลมาเกลียดเขาไปด้วย โตแล้วต้องแยกแยะบ้างว่าอะไรควรไม่ควร จะมาเหมารวมแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน เหตุผลข้อนี้นี่เองที่ทำให้เขากลับมาสนใจเธอ ถ้าไม่มีใครสอนเรื่องมารยาท เขานี่แหละจะเป็นคนสอนเธอเอง คิดแล้วก็โมโหที่เธอปฏิเสธการทักทายแบบสากลของเขา เขาไม่กระชากเธอมาจูบต่อหน้าคนในงานก็บุญแล้ว ผู้หญิงคนนั้นรู้จักเขาน้อยไปจริงๆ หนูเอย อรอมล
- ผู้เขียน
