บนโต๊ะอาหารในช่วงเช้าเต็มไปด้วยบรรยากาศอึมครึม ตั้งแต่เมื่อคืนจนเช้านำทัพไม่ยอมปริปากพูดกับเธอสักคำ ซึ่งเธอเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น หรือเขาจะโกรธเรื่องที่เธอกลับบ้านดึกทั้งยังไปไหนมาไหนไม่ขออนุญาตก่อน
"คุณนำทัพคะ" เมื่อรู้อย่างนั้นก็คิดว่าตัวเองควรขอโทษเขาไป ดีกว่าปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปนาน ๆ
"...." เงียบ มีเพียงความเงียบที่ตอบกลับมา หญิงสาวมองอีกคนนั่งตักอาหารเข้าปากด้วยความรู้สึกอึดอัดอยู่ในใจ
"ลินขอโทษค่ะ" เธอแค่ไม่ชอบสถานการณ์ในตอนนี้ จากที่ตื่นมาต้องได้ยินเสียงเขาทุกเช้ากลับมีแต่ความเงียบที่เธอได้รับจากเขาเท่านั้น
"...." เธอจะมาขอโทษเขาทำไมในเมื่อเธอไม่ได้ทำอะไรผิด หรือว่าเธอไปทำอะไรมางั้นเหรอ ถึงอย่างนั้นนำทัพก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม ปรายตามองหญิงสาวเพียงนิดก่อนจะกลับมาสนใจที่อาหารตรงหน้าต่อ
"ขอโทษที่ลินกลับบ้านดึกแล้วก็ไม่ได้บอกคุณว่าไปไหน" เมื่อคืนเธอแค่อยากอยู่คนเดียวเงียบ ๆ จึง
