กลางดึก
"...." ภายในห้องปกคลุมไปด้วยความมืด มีเพียงแสงสว่างจากช่องผ่านทางประตูที่เล็ดลอดเข้ามาทำให้มองเห็นเพียงประปราย หญิงสาวบนเตียงขยับตัวเล็กน้อย ก่อนที่ดวงตากลมโตจะค่อย ๆ เปิดขึ้น เธอพยายามเพ่งมองเพดานผ่านความมืด ใบหน้าสวยขยับหันมองไปยังอีกฝั่ง แล้วหญิงสาวก็นิ่งไปชั่วขณะ..
ร่างสูงใหญ่ของใครบางคนนอนเหยียดขายาวพาดไปกับโซฟาที่ดูจะเล็กไปกว่าตัว ดวงตากลมโตเอาแต่จ้องไปยังอีกคนด้วยความรู้สึกหลากหลายที่อยู่ข้างใน ภาพที่คิดว่าจะไม่ได้เห็นก็ได้เห็น เธอเคยป่วยเพราะเขาอยู่หลายครั้ง ทว่าไม่มีสักครั้งที่นำทัพจะมาเฝ้าเธอ แต่ทำไมรอบนี้ถึงมาอยู่ตรงนี้ได้ล่ะ
"จะจ้องอีกนานไหม" น้ำเสียงแหบพร่าดังขึ้นโดยที่เจ้าตัวยังนอนนิ่งไม่ขยับ
"อ๊ะ" มิลินตกใจรีบเบือนหน้าหนีไปมองอย่างอื่นด้วยความกลัว เขามีตาวิเศษหรือไงถึงได้รู้การเคลื่อนไหวของเธอตลอดเวลา
"ตื่นสักทีนะ" ก่อนที่เจ้าตัวจะลุกนั่งพร้อมกับเสยผมขึ้นลวก ๆ
