ภาวนาให้เฮียเชื่อเถอะ ขออย่าให้สงสัยอะไรเลย สาธุ~
"มาตั้งแต่ตอนไหน"
"เอ่อ สามวันมาแล้ว" ที่จริงมันเพิ่งหยุดไปสองวันแล้วต่างหาก
"อ่อ" เฮียพยักหน้าแล้วขยับตัวไปนอนอยู่ข้างกันเหมือนรู้สึกผิดหวังอยู่เล็กน้อย "นอนเถอะพรุ่งนี้ไปกันเช้าๆ"
โล่งอกไปทีสุดท้ายเฮียก็ยอมปิดไฟนอนแล้วขยับตัวมาอยู่ใกล้ๆ
"เฮียไม่อยากหย่าแล้วเหรอ ชาหย่าให้ได้นะ"คำพูดที่ฟังดูเหมือนจะเข้มแข็งแต่จริงๆแล้วมันเจ็บปวดเอาการ ฉันกัดริมฝีปากล่างจนรู้สึกเจ็บแล้วจึงคลายออกเมื่อได้ยินอีกคนพูดด้วย
"ตอนจะแต่งเธออยากแต่งแทบตาย พออยากหย่าก็จะมาบังบังคับฉันหย่าตามใจตัวเองอีกเหรอ" รับรู้ได้ถึงแรงขยับเขยื้อนจากคนที่นอนอยู่ข้างดูจากในความมืดสลัวเหมือนเฮียจะนอนตะแคงหันมาทางนี้อยู่เลย
"เพราะเฮียมีเพลงแต่ตอนนั้นชาไม่รู้ ตอนนี้ชารู้แล้ว" เอาจริงๆ ฉันไม่ได้อยากหย่าเลยแต่เพื่อไม่ทำผิดต่อใครอีกเลยอยากจะทำให้มันถูกต้อง ถึงจะเจ็บแต่มันก็ไม่รู
