EPISODE 10 หึงหน่อยก็ได้
1479 คำ
หลังจากดูหนังเสร็จเพื่อนสาวทั้งสองก็พากันมาส่งที่คอนโดเพราะตอนนี้เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มแล้ว
พอมาถึงห้องก็พบว่าเฮียเต้ปักหลักอยู่ที่เดิมแต่ยังอยู่ในชุดเสื้อช็อปวิศวะที่ฉันอยากเห็น เพราะตอนเช้าออกห้องก่อนเลยเพิ่งรู้ว่าเขาใส่ชุดนี้ไปเรียน
"..." ฉันแอบย่องผ่านทางด้านหลังเพื่อไม่ให้เขาหันมาสนใจ เพราะทั้งสีผมทั้งหน้าที่แต่งมาแบบนี้ถ้าเฮียเห็นคงตกใจแล้วคิดว่าฉันเป็นบ้าอยู่แน่
"ไปไหนมา"
เฮือก! เสียงของเฮียดังขึ้นมาจากด้านหลัง ทุกวันก็ไม่เคยจะสนใจทำไมวันนี้ถึงต้องมาถามด้วยล่ะ
"ดูหนังกับเพื่อน" พอตอบคำถามนั้นแล้วฉันก็รีบจ้ำอ้าวไปทางประตูห้องนอน แต่เฮียกลับเรียกไว้อีกรอบ
"เดี๋ยว" ผีเข้าเฮียหรือไงวะ จะมาสนใจอะไรกันวันนี้! "ไปทำอะไรมา เปิดเทอมได้สองวันทำตัวซ่าแล้วเหรอ"
"ซ่าอะไรชาไม่ได้ทำซักหน่อย ก็แค่ทำสีผมเอง"
"หันหน้ามา"
"..." ฉันหันหน้าไปหาเฮียช้าๆพร้อมกับรอยยิ้มจนตาหยี "มีไรเหรอเฮีย"
"..." ใบหน้าคมคายมองมานิ่งๆ แล้วก็หันหน้ากลับไปมองจอโทรทัศน์แบบเดิม "แม่เธอโทรมาหาเฮียบอกโทรไปแล้วไม่รับ"
"อ่อ ชาปิดเสียงน่ะ เดี๋ยวโทรกลับเอง" ว่าแล้วฉันก็กระโดดโลดเต้นเข้ามาในห้องแล้วกระโดดลงเตียงกดโทรหาแม่ทันที
นึกว่าเฮียจะว่าซะอีก ถ้าไม่ว่าก็แปลว่าที่ทำมาก็ไม่น่าเกลียด
วันต่อมา
Bai-cha : มารอแล้วนะอย่าเบี้ยวเด็ดขาด!!
ฉันส่งข้อความนั้นไปหารุ่นพี่หลังจากแยกย้ายกับเพื่อนเพื่อมาเอาหนังสือสยองขวัญที่แย่งกับเขาเมื่อวาน
ดูจากชื่อไลน์แล้วพี่เขาน่าจะชื่อเล่นว่า 'นอร์ธ' ล่ะมั้ง
มารออยู่ที่ห้อง 109 อย่างที่เขาบอกไว้ ไม่นานก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนเดินมาใกล้ๆ คงเป็นใครไม่ได้นอกจากรุ่นพี่เพราะตอนนี้มันเย็นมากแล้ว ส่วนใหญ่คนจะนั่งหน้าตึกกันมากกว่าแต่ก็มีนักศึกษานั่งอยู่ตรงซุ้มใกล้ๆบ้างประปราย
"ไหนล่ะหนังสือ" พอคนร่างสูงเดินเลี้ยวเข้ามาฉันก็ทวงสิ่งที่ต้องการทันทีเพราะในมือของเขามันว่างเปล่า และไม่มีกระเป๋าเลยแม้แต่ใบเดียว
"ทำไมพูดกับรุ่นพี่ไม่เพราะเลยเรา"
"ขอโทษค่ะ แล้วหนังสือที่รุ่นพี่บอกจะให้อ่านต่ออยู่ไหนคะ" พูดเพราะๆก็ได้ กลัวไม่ได้ของหรอก
"ลืมเอามา"
"ว่าไงนะ!" นี่มันแกล้งกันชัดๆเลย ไอ้รุ่นพี่ใจเสือ เห็นหน้าหล่อดูจิตใจดีแต่ร้ายจริงๆ
"ไปดิจะพาไปเอาที่คอนโด" เขาพูดพร้อมกับรอยยิ้มกวนๆ ที่พูดมามันฟังดูน่ากลัวนะ
"มะ...ไม่เอาหรอก พรุ่งนี้ค่อยเอามาให้หนูก็ได้"
"คิดอะไรอยู่ ฉันหมายถึงขึ้นรถไปกับฉันแล้วจะขึ้นไปเอาหนังสือให้"
"อ่อ" นึกว่าหมายถึงอย่างอื่นซะอีก คนอย่างใบชาชอบคิดไปไกลด้วยสิมาพูดแบบนี้แย่เลย "ก็ได้ค่ะ"
แล้วรุ่นพี่ก็พาฉันไปที่คอนโดให้ฉันนั่งรออยู่ด้านล่างส่วนเขาก็ขึ้นไปเอาหนังสือประมาณห้านาทีก็ลงมา
"เธออ่านเร็วมั้ย" ถามแบบนี้จะตุกติกไม่ให้ยืมสินะ ทำเป็นหวงไปได้ฉันไม่คิดจะชิ่งหนีหรอกน่า
"เร็วสิคะ แป๊บเดียวก็จบ พรุ่งนี้เอามาคืนนะ"
"อ่อ งั้นก็นั่งอ่านตรงนี้สิ ฉันยังอ่านไม่จบเดี๋ยวจะเอากลับไปอ่านต่อ"
"หา!"
"อ่านเลยเดี๋ยวนั่งรอ" ว่าแล้วเขาก็นั่งลงตรงข้ามกับฉันเอามือเท้าคางมองมาด้วยรอยยิ้ม
ไอ้รุ่นพี่ใจโฉด! ไม่คิดเลยว่าจะเป็นคนขี้หวงแบบนี้ใครได้เป็นแฟนคงไม่ได้กินข้าวฟรีซักมือ ขอแช่งให้ไม่ได้เมีย ไม่มีคนเอาไปทำผัว!
"คือว่า..."
"แช่งฉันอยู่เหรอ ฉันแค่ล้อเล่นเอง"
"เปล่านี่คะ หนูไม่ได้แช่งเลย"
เขาหัวเราะชอบใจก่อนจะหยัดตัวลุกขึ้นแล้วหันมามองฉันอีกรอบ "ไปสิฉันจะไปส่งกลับ"
"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหนูกลับเองก็ได้" ว่าแล้วฉันก็รีบหยิบหนังสือการ์ตูนไว้ในแนบอก กดมือถือเข้าแอพพลิเคชันเพื่อเรียกรถ
"วันก่อนมีคนเรียกรถไปส่งแล้วคนขับพาเข้าป่า ตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นยังไง" อยู่ๆคนที่นั่งอยู่ก็พูดขึ้นเหมือนอยากจะเล่าเรื่อง
"..." แล้วมันจริงเหรอ ทำไมฉันไม่รู้เลย หรือว่าฉันไม่ค่อยสนใจเรื่องแบบนี้เพราะมัวแต่สนใจเรื่องเฮีย
"ไม่เชื่อก็ลองดู ยิ่งใส่ชุดนักศึกษาแบบนี้นะคนแก่มันชอบ"
"งะ...งั้นไปส่งหนูหน่อยดิ" ถึงใบชาจะไม่กลัวอะไรในโลกหล้าแต่เรื่องแบบนี้ยังไงก็ต้องระวังไว้ถึงจะดี ยังไงก็สู้ผู้ชายไม่ได้แน่ถ้ามันจะทำร้ายเรา
"หึ" แล้วรุ่นพี่ก็เดินนำไปที่ลานจอดรถพาฉันไปส่งคอนโด "ชื่ออะไร"
"ใบชาค่ะ" ฉันเปิดการ์ตูนอ่านไประหว่างนั่งอยู่ในรถ เพราะจากที่นี่ไปต้องใช้เวลาประมาณยี่สิบนาทีกว่าตะถึง "แล้วพี่ล่ะ"
"นอร์ธ" เดาไว้ไม่มีผิดเลยจริงๆ ก็แหงสิเพราะชื่อไลน์ตรงตัวขนาดนั้นจะเดาผิดได้ยังไงกัน
"พี่อยู่ปีอะไรอะ"
"สาม" พี่นอร์ธตอบสั้นแล้วหันมาถามต่อพร้อมกับมองสำรวจใบหน้าสีผมของฉันไปด้วยระหว่างรอรถติด "คิดยังไงไปทำผมสีนี้"
"ไม่ได้คิด"
"ทำไมเราชอบกวนประสาท"
อะไรของเขาเนี่ย ก็ฉันไม่ได้คิดจริงๆนี่ เพราะเพื่อนคิดให้หมดทั้งทรงผมและสีผมเลย "มันน่าเกลียดเหรอคะ"
"..." รุ่นพี่หันมามองอีกรอบแล้วก็ยกยิ้มมุมปาก เขาคิดอะไรอยู่นะอยากรู้จริงๆเลย กำลังนินทาฉันอยู่ในใจหรือเปล่า "ไม่น่าเกลียด ก็น่ารักดีเหมือนตุ๊กตา BJD ที่น้องฉันชอบเล่นเลย"
"แหม รุ่นพี่ชมเหรอ ขอบคุณค่ะ" แอบเขินนะเนี่ยเกิดมาเฮียยังไม่เคยชมเลยแถมเมื่อเช้ายังบอกว่าผมฉันเหมือนเส้นสปาเกตตีอีกต่างหาก เกลียดที่สุด!
"..." เขาไม่ได้พูดอะไรต่อแค่หัวเราะในลำคอแล้วมาส่งฉันจนถึงคอนโดอย่างปลอดภัยถ้าไม่รักเฮียอยู่ล่ะก็รุ่นพี่คงเป็นตัวเลือกหนึ่งที่ฉันอยากจะมองเลยล่ะ
ใบชาชอบคนหล่อ...
"ขอบคุณนะคะ" ฉันเก็บกระเป๋าขึ้นมากอดไว้แล้วหันไปไหว้พี่นอร์ธอย่างมีมารยาท "พรุ่งนี้หนูเอาไปคืนนะ"
"ครับ" โอ้โห พูดเพราะเป็นด้วย อยากได้ยินคำนี้จากปากเฮียเต้บ้างแต่คงไม่มีทางเป็นไปได้หรอก แค่คุยกันก็จะกัดหัวกันอยู่แล้ว
ฉันรีบลงจากรถเพราะไม่อยากรบกวนรุ่นพี่นานเกินไป พอลงมาก็จ๊ะเอ๋กับเฮียที่กำลังจะออกไปข้างนอกพอดี เขามองฉันแล้วจึงมองรถของคนที่มาส่งนิ่งๆแล้วพี่นอร์ธก็ขับรถออกไป
"รุ่นพี่ที่คณะมาส่งค่ะ พอดีชาไปยืมหนังสือเขา"
"ไม่ได้อยากรู้" เฮียเต้พูดสั้นๆแล้วกำลังจะเดินผ่านไปอย่างไม่สนใจแต่ก็หันมาอีกรอบ "ผู้ชาย?"
ไหนบอกว่าไม่อยากรู้ไง เอ๋...หรือว่าเฮียจะหึง แบบนี้ต้องลองแกล้งดูสักหน่อย
"อือ ผู้ชายหล่อด้วย"
"..." คนร่างสูงไม่ตอบอะไรเดินหนีออกไปเงียบๆ ไม่คิดจะหึงกันหน่อยหรือไงนะ โกรธเฮียแล้ว!
"แล้วเฮียจะไปไหน เที่ยวเหรอ"
"ไม่ต้องอยากรู้"
ไม่อยากรู้ก็ได้วะ ชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ ทำไมต้องเมินกันขนาดนี้ด้วยไม่คิดจะเหลียวแลกันบ้างหรือไง
"เออ ไม่บอกก็ไม่ต้องบอก ทีหลังชาจะไปไหนกับใครก็ไม่บอกเฮียหรอก!" ฉันตะโกนไล่หลังเฮียเต้ที่กำลังเดินห่างออกไปไม่ไกลก่อนจะหยิบเอาก้อนหินเล็กๆขึ้นมาปาใส่แผ่นหลังกว้างอย่างโมโห
"อ๊าก! ไอ้ก***า!!"
เห้ย! โดนจริงๆเหรอแค่แกล้งปาใส่เท่านั้นเองอะ แต่ลืมไปว่าฉันแม่นมาก เมื่อก่อนยิงหนังสติ๊กบ่อยด้วยสิ
แล้วจะอยู่ต่อทำไมล่ะ เผ่นสิคะ!
- ผู้เขียน
