คำพูดประโยคนั้นติดตรึงอยู่ในหัว วันทั้งวันคิดวกวนไปมา จนอดไม่ได้ที่จะรบกวนแฟนของเพื่อนอีกครั้งด้วยการส่งข้อความไปหา
‘พี่ดนัยคะ พอจะว่างคุยบ้างไหมคะ’
‘เรื่องของท่านอีกล่ะสิ’
ท่านไหนไม่ต้องเดา มีท่านเดียวเท่านั้นล่ะ
ท่านเจ้าที่!
‘คือหนูอยากรู้อะไรบางอย่าง’
‘อะไรล่ะ’
‘หนูเคยเป็นเมียเขามาก่อนเหรอคะ’
อ่านประโยคนี้แล้ว ดนัยก็นิ่งงันไป เขาไม่อยากก้าวล่วงบ่วงกรรมของใครเลย ไม่ว่าจะดีหรือไม่ดี หากแต่ก็มีเสียงหนึ่งกระซิบมาในหัว ซึ่งเป็นเสียงที่เขาจำได้ดีว่าเป็นเสียงของใคร
‘ช่วยบอกแทนข้าหน่อย เกลอข้า’
เป็นแบบนี้แล้วเขาจะปฏิเสธได้อย่างไรล่ะ
‘อืม เคยเป็น’
กลิ่นหอมนิ่งงันไป
มิน่าล่ะ ถึงได้เห็นภาพนิมิตว่าไปสาบานอะไรกันที่วัด
ถามว่าเชื่อไหม กลิ่นหอมก็ไม่เชื่อหรอกว่าสิ่งที่พบเจอเป็นของจริง เธอแค่กำลังสนุกกับการค้นหาอะไรบางอย่างจากสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ ดังนั้นในเมื่อเธอไม่กลัว เธอก็ต้องไปให้สุดทาง
