บทที่ 17 ซาบซ่าน 2

1638 คำ

จู่โจมก่อนแบบนี้...เขาก็แย่น่ะสิ “ซี๊ด~” พาวินท์ซี๊ดปากอย่างคนมีอารมณ์ เลือดในกายไหลเวียนมารวมที่จุดจุดเดียว เล่นเอากางเกงสแล็กส์ขายาวเป้าตุงขึ้นมาทันที ปวดหนึบไปทั้งกายแกร่ง “อื้ม...” ลำคอหนาคำรามเสียงอย่างพึงพอใจเมื่อสาวเจ้าขยับเขามาแนบชิด ก่อนที่เขาจะลูบศีรษะทุยเล็กนี้เบา ๆ “มันทำอะไรเธอ ตรงไหนบ้าง...” “รังเกียจเหรอ” “เปล่า ฉันจะลบล้างให้ ทุกจุด...” “หึ งั้นนายก็คงไม่ได้ทำ” เขาขมวดคิ้วมุ่น แสดงว่าไอ้เสี่ยนั่นมันยังไม่ทันได้ทำอะไรเธอ ชายหนุ่มยิ้มด้วยความดีอกดีใจ ก่อนจะรวบเอวบางเข้ามาหา เขาโน้มหน้าลงจูบริมฝีปากอวบอิ่มนี้ แม้นจะรู้อยู่แก่ใจว่าเธอถูกวางยาและตัวเขาเองกำลังฉวยโอกาสเธออยู่ แทนที่จะพาเธอไปโรงพยาบาล ให้ใครต่างด่าทอเขาก็ได้ว่าเป็นคนฉวยโอกาส แต่เขา...อยากรวบหัวรวบหางเธอมากจริง ๆ ...ฝ่ามือหนาลูบไล้เคล้าคลึงบั้นท้ายกลมกลึงอย่างคนเอาแต่ใจ ตบตีเบา ๆ ทำโทษคนดื้อดึงอย่างคนมั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม