“ไหนบอกว่ามีงานไงคะ” ฉันส่งยิ้มเมื่อเฮียเฟยเดินเข้ามาในครัว
“เสร็จแล้วครับ พรุ่งนี้ค่อยทำต่อ ไหนทำถึงไหนแล้ว เดี๋ยวเฮียช่วยนะ”
“ใกล้เสร็จแล้วค่ะ”
“น้องปลายเล่าว่าครูที่โรงเรียนสั่งขนมเหรอ”
“ขี้คุยจริง ๆ น้องปลาย ใช่ค่ะ สั่งเยอะมากเลย เมื่อวานไปรท์เอาขนมติดมือไปให้ครูไง ไม่คิดว่าจะพากันติดใจ” ฉันพูดพลางเริ่มหั่นของทำยำไข่เยี่ยวม้า
“เมียเฮียเก่งไง ทำอะไรก็อร่อย” เฮียเฟยสวมกอดจากด้านหลังและหอมแก้มฉัน คำว่า ‘เมียเฮีย’ ทำให้ฉันนึกถึงอดีตที่เขาคอยให้กำลังใจเสมอไม่ว่าฉันจะทำอะไร เฮียเฟยพร้อมยืนเคียงและจับมือฉันไว้ตลอด
เขาไม่เคยปล่อยมือ ฉันนี่แหละที่ปล่อยมือเขาในยามที่เขาตกต่ำที่สุด ขนาดฉันเลวแสนเลว เขาก็ยังรัก “ร้องไห้ทำไมไปรท์”
ฉันรีบปาดน้ำตาขณะที่เฮียเฟยจับหมุนตัวให้หันไปสบตากับเขา “ไปรท์แค่คิดถึงช่วงเวลาที่เราเคยรักกันค่ะ เฮียดีกับไปรท์ทุกอย่างเลย ไม่เคยทำให้ไปรท์เสียใจสักครั้ง มีแต่ไปร
