ซัสดื่มจิน #7
For me, you are dangerous = สำหรับฉัน นายเป็นตัวอันตราย
ฉันรู้สึกพะอืดพะอมจนอยากจะอ้วก แต่ทว่ากลับรู้สึกราวกับอะไรบางอย่างในร่างกายมันหายไป แต่ไม่คิดอะไรมากหรอกเพราะคนอย่างฉันจะมีอะไรให้พรากไปล่ะ ดวงตาลืมขึ้นรับแสงจากนอกหน้าต่าง ทำไมรู้สึกร่างกายตัวเองมันโล่งไปหมด แต่ก็สบายตัวดีจัง...
จู่ๆ อะไรบางอย่างก็ขยับไปมาอยู่ด้านข้างฉัน เมื่อหันไปมองก็คิดว่าตัวเองตาฝาด เลยหันกลับไปมองอีกครั้ง
“กะ กรี๊ดดด!”
“โว้ย แหกปากอะไรวะ คนจะนอน!”
“ซะ ซัส! มะ มานอนอยู่บนเตียงได้ไงอะ” ว่าแล้วก็ลุกขึ้นนั่งตัวตรงแต่ทว่ากลับรู้สึกถึงร่างกายที่ล่อนจ้อน เมื่อมองมาที่ตัวเองก็พบว่าตัวเองแก้ผ้าอยู่
“กรี๊ดดด!”
“ไรนักหนาวะ แหกๆ อยู่เนี่ยล่ะ เมื่อคืนเพลียนะเว้ย!” ร่างสูงลุกขึ้นนั่งยีหัวตัวเอง ฉันมองร่างกายแกร่งที่เต็มไปด้วยรอยข่วนและรอยแดง ไล่สายตาต่ำมายังท่อนล่างซึ่งถูกผ้าห่มปิดเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่ ม
