เมื่อมาอยู่ที่บ้านได้สามวันกับการทำงาน ฉันก็ไม่เห็นจะมีอะไรที่น่ากลัวเลยสักนิด พวกเจ้าหนี้ของพี่รัมไม่มีใครมาที่บ้านสักคน หรือเพราะว่าฉันอยู่ราวกับไม่มีคน พวกมันก็เลยไม่สงสัยแต่ก็ดีแล้วล่ะ ฉันติดต่อหาไอริช แน่นอนว่าเธอรู้เรื่องจากปิสโก แล้วปิสโกจะไม่รู้เรื่องจากใครถ้าไม่ใช่เขา แต่ฉันก็สั่งให้ไอริชเหยียบเรื่องนี้ไว้ ชีวิตของฉันกำลังไปได้ดีนะ ฉันจะทำงานเพื่อเก็บเงินไว้เรียนเทอมหน้าไง
“จิน คนไม่พอเสิร์ฟ ออกไปเสิร์ฟหน่อยได้ไหม?”
“ได้เลยค่ะเจ๊” หญิงสาวที่เป็นเจ้าของร้านมาเรียกฉันไปเสิร์ฟข้าวต้มรอบดึก เวลาประมาณเที่ยงคืนก็จะมีคนมากินข้าวต้มเยอะ รถที่สัญจรไปมาก็แวะมากินที่ร้านนี้ ของหมดทุกวันที่สำคัญอยู่ไกลจากซอยบ้านฉันด้วย
“มาแล้วค่ะ ทานให้อร่อยนะ” ฉันยิ้มแย้มให้กับลูกค้า กระทั่งเงยหน้ามองรถหรูคันหนึ่งที่เบรกกะทันหันเรียกให้คนที่นั่งกินข้าวต้มอยู่หันไปมองเป็นสายตาเดียวกัน ร่างสูงปรากฏขึ้นจนฉั
