เขานั่งฟังเด็กสาวเล่าเรื่องต่างๆ มากมายจนในที่สุดอาหารก็หมดจาน
“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันกินข้าวหมดจาน”
เกรียงศักดิ์มองจานอาหารตัวเองอย่างอึ้งๆ ไปเหมือนกัน ก่อนจะบอกคนที่นั่งร่วมโต๊ะด้วยกัน
“ดีจังค่ะ เป้าหมายของหนูคือการทำให้คุณสดชื่นกลับมามีชีวิตชีวาเหมือนเดิม”
งานที่เธอทำอาจจะแปลกประหลาด แต่เมื่อรับค่าจ้างมาแล้วก็ต้องทำให้ดีที่สุด
“เพ็ญ”
“ค่ะคุณเกรียง มีอะไรให้เพ็ญรับใช้คะ”
เธอเอ่ยถามเมื่อเขาเรียกเธอหลังจากรับประทานอาหารเสร็จ
“ไปนอนได้แล้วล่ะ ไม่ต้องเฝ้าฉันหรอก เธอคงอยากมีเวลาเป็นส่วนตัวบ้าง”
“ค่ะ ถ้าคุณเกรียงต้องการอะไร เรียกเพ็ญได้เลยนะคะ”
“ฉันไม่ต้องการอะไรแล้วล่ะ วันนี้มีความสุขมาก กินข้าวอิ่มและอร่อยกว่าทุกวัน”
“ค่ะ”
เพ็ญพิชชารับคำ ประคองร่างของเจ้านายวัยกลางคนขึ้นบนห้อง ก่อนที่เธอจะกลับห้องของตัวเองบ้าง เด็กสาวอาบน้ำอาบท่าจนสบายตัวก่อนจะลงไปเดินเล่นที่สวนเพราะนอนไม่หลับ
