โรงพยายาล
“คุณถืออะไรมาเยอะแยะคะ”
ตอนนี้ฉันกับคุณฟาร์โรห์เรามาถึงที่โรงพยาบาลกันแล้วค่ะกำลังจะลงจากรถแล้วฉันก็เห็นคุณฟาโรห์เดินอ้อมไปหยิบกระเช้าผลไม้กับกระเช้ารังนกสองกระเช้าใหญ่ๆ ที่ด้านหลังรถออกมาฉันก็เลยถามเขา
“ของเยี่ยมแม่เธอ”
“ให้แม่ฉัน! คุณไปซื้อตอนไหนคะ”
ฉันถามเขาออกไปอยากแปลกใจอีกรอบที่รู้ว่าเขาเตรียมของมาเยี่ยมแม่ฉันด้วยถ้าเป็นคนอื่นก็คงเป็นเรื่องปกติค่ะแต่สำหรับเขามันไม่น่าจะเป็นไปได้วันนี้เขาทำฉันแปลกใจตั้งแต่ไปรับฉันมาที่นี่แล้วนะคะ
“ไอ้ลีมันเตรียมให้ มันบอกมาเยี่ยมผู้ใหญ่ก็ต้องมีของติดไม้ติดมือมาด้วย”
ว่าแล้วเชียวเพราะเขาคนเดียวคงคิดอะไรดีๆ แบบนี้ไม่ได้หรอกค่ะที่แท้ก็พี่ลีนี่เองที่จัดการให้เขา
“งั้นเอามาให้ฉันอันนึงก็ได้ค่ะฉันช่วยถือ”
“เก็บแขนตะเกียบของเธอไว้ถือกระเป๋าเถอะฉันถือเอง”
ฉันดึงมือกลับแทบไม่ทันเลยค่ะไม่ให้ช่วยก็ไม่ช่วยก็ได้ค่ะพูดดีๆไม่เป็นหรือไง
พรึบ!!
“
