EP:4
1507 คำ
เฮ้อ!! เสร็จงานสักทีค่ะรู้ไหมคะว่าตลอดเวลาสองชั่วโมงที่ฉันยืนชงเหล้าในห้องนั้นมันอึดอัดมากๆ เลยค่ะจะขยับตัวทำอะไรก็เหมือนจะมีคนมองอยู่ตลอดเวลา พอหันไปดูฉันก็เจอสายตาคู่นั้นของคุณฟาร์โรห์อะไรนั่น ถึงเขาจะไม่พูดไม่ว่าอะไรฉันแต่ฉันก็สัมผัสได้ถึงความไม่พอใจในสายตาที่เขามองฉัน แต่ช่างเถอะค่ะยังไงฉันก็ไม่ได้เจอเขาแล้วเพราะฉันมาทำงานที่นี่แค่วันนี้วันเดียว
“แล้วนี่แกจะกลับยังไงเพลง”
“มอไซค์ไง..ฉันขับมอไซค์มาบ้านฉันอยู่ไม่ไกลแถวนี้แว้นแปปเดียวก็ถึง”
ฉันบอกน้ำหวานออกไปตอนนี้ฉันกับน้ำหวานกำลังเปลี่ยนชุดแล้วก็เก็บของเตรียมตัวกลับบ้านกันค่ะ
“จนป่านนี้แล้วแกยังไม่คิดจะมีแฟนอีกเหรอเพลง”
แล้วอยู่ๆ น้ำหวานมันก็ถามคำถามนี้ขึ้นมาแล้วนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกค่ะที่เพื่อนๆ ชอบถามฉันเรื่องนี้เพราะฉันยังไม่เคยมีแฟนเลยแม้แต่คนเดียว
“ไม่รู้สิ ยังไม่อยากมีใครตอนนี้ฉันเป็นห่วงแม่ด้วย”
แล้วเหตุผลที่ฉันยังไม่อยากมีแฟนก็เพราะว่าฉันอยากอยู่กับแม่อยากดูแลแม่
“เรียนจบแล้วนะแกอายุก็ไม่ใช่น้อยๆ ฉันอยากจะรู้นักว่าผู้ชายที่จะมาเป็นแฟนแกต้องเป็นคนแบบไหนที่จะพรากเวอจิ้นของแกได้”
“น้ำหวานพูดอะไรของแก เพ้อเจ้อ เวอจงเวอจิ้นอะไรกัน”
ให้ตายเถอะฟังน้ำหวานพูดเข้าเถอะคะพูดจาน่าเกลียดจริงๆ เลย
“ก็จริงไหมละ เพลงขวัญคนสวยเพื่อนฉันเนี้ยะยังไม่เคยผ่านมือชายใดเลย”
ยังค่ะยังไม่หยุดอีกน้ำหวานนี่จริงๆเลย
“เพ้อเจ้อ..ไป!! กลับบ้าน แล้วแกกลับยังไงน้ำหวาน”
“คนมีแฟนเขาก็ต้องให้แฟนมารับสิจ๊ะ”
ขออนุญาตมองบนใส่เพื่อนได้ไหมคะหมั่นไส้จริงเลยเชียวคนมีแฟนเนี้ยะ
“จ้าา...คนมีแฟน!! งั้นคนไม่มีแฟนอย่างฉันไปก่อนละนะไว้เจอกัน”
พูดจบฉันก็เดินออกมาก่อนน้ำหวานมันค่ะเพราะมันยังเก็บของไม่เสร็จ
ตุบ!!
“ขอโทษค่ะ..”
ใครมายืนอยู่หน้าประตูกันละเนี่ยะฉันเปิดประตูไปโดนเขาเต็มๆ เลย
“ไม่เป็นไร”
“คุณลี!! มายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่คะขอโทษด้วยนะคะเพลงไม่รู้เลยเปิดประตูออกมาซะแรงเลย”
คุณลีน่ะค่ะแต่ทำไมถึงมาอยู่แถวนี้ได้นี่มันส่วนของพนักงานนะความจริงคุณลีน่าจะกลับไปแล้วหนิหน่า
“ฉันมาเดินดูความเรียบร้อยน่ะแล้วนี่จะกลับแล้วเหรอ”
“ค่ะ...งั้นเพลงขอตัวก่อนนะคะ”
“อืม!!”
ระดับคุณลียังต้องมาทำหน้าที่ตรวจความเรียบร้อยด้วยเหรอฉันก็นึกว่าเขากลับไปพร้อมเจ้านายเขาแล้วซะอีกแต่ช่างเถอะค่ะอย่าไปยุ่งเรื่องของเขาเลยตอนนี้ฉันว่าฉันควรรีบกลับบ้านก่อนดีกว่าดึกมากแล้วพรุ่งนี้ต้องเอาบัญชีไปส่งให้พี่นิดาอีก
อาณาเขตบ้านฟาร์โรห์
-บ้านลลิล-
“อาบน้ำไหมคะลิลโทรมาบอกให้เด็กเปิดน้ำอุ่นไว้รอแล้ว”
“เธอไม่เคยทำให้ฉันผิดหวังจริงๆลลิล รอบคอบดี”
คนทำดีก็ต้องชมครับตั้งแต่ลลิลมาอยู่ที่บ้านหลังนี้ก็เกือบเดือนแล้วมั้งครับที่เธอปรนนิบัติดูแลผมแบบไม่ขาดตกบกพร่องถึงวันนี้เธอจะทำให้ผมหงุดหงิดไปบ้างแต่วันนี้ผมก็เลือกที่จะมานอนกับเธออยู่ดี
“ลิลถอดเสื้อผ้าให้นะคะ”
“มันเป็นหน้าที่เธออยู่แล้ว”
พอผมพูดจบลลิลก็เข้ามาถอดเสื้อผ้าผม พอลลิลมาสัมผัสโดนตัวผมๆก็เริ่มอยากแล้วว่ะ
หมับ!!
“อ๊ะ..คุณฟาร์”
“ฉันอยากแล้ว”
“ไม่อาบน้ำก่อนเหรอคะ”
“มองหน้าฉันตอนนี้เธอคิดว่าฉันอยากอาบเหรอน้ำ”
แควก!!’
“อ๊ะ...!!”
ผมดึงชุดเดรสรัดรูปสั้นๆ ของลลิลออกจนมันขาดคามือแล้วก็ดันตัวเธอให้หันหน้าเข้าหาโซฟา
สวบ!!!
“อื้อ...ลิลเจ็บค่ะ”
“ทน!!”
ไม่เจ็บก็แปลกแล้วครับเพราะผมเล่นแทงท่อนเอ็นของผมเข้าไปในร่องจองลลิลโดยที่ไม่มีการเล้าโลมใดๆ แล้วของผมก็ไม่ใช่เล็กๆ แต่แล้วไงละครับเจ็บให้ตายยังไงลลิลก็ต้องทนเพราะหน้าที่ของเธอคือรองรับอารมณ์ของผม
พั่บ พั่บ พั่บ
“ซี๊ด!!....อ๊ะๆๆ เจ็บ”
“เจ็บก็ครางดังๆ ...อ่าส์!!!”
พั่บ พั่บ พั่บ
"อ๊ะ..เบาๆค่ะลิลจะไม่ไหว...ซี๊ดดด”
“ต้องไหว...ฉันซื้อพวกเธอมาไว้เพื่ออะไรอย่าลืม...ซี๊ด”
พั่บ พั่บ พั่บ
พูดจบผมแม่งจับลลิลกระแทกไม่หยังเลยครับเวลาผมมีอารมณ์ผมมักจะมีเซ็กส์ที่รุนแรงเพราะฉะนั้นผู้หญิงที่ผมซื้อมาต้องทนให้ได้
-วันรุ่งขึ้น-
บ้านฟาร์โรห์
ตึก ตึก ตึก
“เฮีย...เฮียอยู่ไหน”
สิบโมงตรงเวลาเป๊ะดาวไถประจำตัวผมมาแล้วครับจะใครซะอีกก็น้องสาวตัวแสบของผมยันเฟรนด์ลี่วันนี้ผมนัดให้มาเอาเงินที่บ้านครับปกติผมจะโอนให้แต่มันเล่นไม่ยอมกลับบ้านเลยอยู่แต่คอนโดผมต้องสูญเสียการ์ดไปเฝ้ามันไม่รู้กี่คนแล้ว
“อยู่นี่เอง...ไหนอ่ะเช็ค”
พอเห็นผมปุ๊บมันก็ทักทายผมด้วยประโยคนี้ผมนี่ตื้นตันใจจนน้ำตาจะไหล
“ไม่คิดจะถามสารทุกข์สุกดิบกันเลย”
“เฟรนด์รู้ว่าเฮียมีความสุขจนแทบจะกระอักตายอยู่แล้วได้ข่าวซื้อยัยลลิลมาไม่ใช่ไงหมดไปเท่าไหร่ละคนนี้ไอดอลตัวทอปเลยนี่”
“อย่ามาประชด”
“ประชดอะไรเฟรนด์แค่พูดความจริงระวังไว้เหอะวันไหนเกิดอยากมีเมียเป็นต้วเป็นตนขึ้นมาจะสลัดยัยสามใบเถาที่เลี้ยงอยู่ไม่หลุด”
ไม่มีแม่ก็เหมือนมีไหมละกูสรุปนี้มันเป็นน้องหรือเป็นแม่ผมกันแน่ครับ
“แกคิดว่าแกจะมีพี่สะไภ้กับเขางั้นเหรอเลิกคิดไปได้เลยเพราะชาตินี้แกคงไม่มีเพราะฉันไม่เคยคิดจะมีเมียเป็นตัวเป็นตน”
“จ้าา...พ่อคาสโนว่าพ่อคนรักอิสระภาพ สาธุขอให้เฮียได้เมียขึ้นมาจริงๆด้วยเถอะเฟรนด์จะจูบปากพี่ลีแก้บนเลย”
“ทำไมมาลงที่พี่อ่ะ...”
พอได้ยินแบบนี้ไอ้ลีที่นั่งคุยงานกับผมอยู่ก็พูด ขึ้นมา
“หึ!!..นี่แกคิดจะเปิดซิงไอ้ลีมันเหรอเป็นผู้หญิงจะพูดจะจาอะไรให้มันเบาๆ หน่อยเฟรนด์”
“ห่ะ!!อย่าบอกนะว่าพี่ลียังไม่เคยอ่ะ...เป็นเกย์ปะเนี้ยะ!! อย่าบอกนะว่าเฟรนด์จะได้เพื่อนสาวเพิ่มอีกคนอ่ะ”
“พี่เป็นผู้ชาย...แต่แค่ยังไม่อยากมีอะไรกับใครมั่วซั่ว”
“อื้อหื้อ!! มึงหลอกด่ากูป่ะเนี้ยะไอ้ลี”
กวนตีนไม่ตอบแต่ไหวไหล่ใส่กูซะงั้นกวนตีนทั้งน้องทั้งลูกน้องกูแม่งเลี้ยงพวกมันไว้ด่ากูเหรอวะ
“เอาเช็คมาเลยเฟรนด์จะรีบกลับไม่อยากออกไปแล้วเจอยัยสามใบเถาของเฮียออกมาเดินนวยนาดอยู่หน้าบ้านเห็นแล้วรำคาญ”
“เอาเช็คให้มันดิไอ้ลี แม่งบ่นเก่งชิบหายแล้วนี่เรียนจบแล้วแกเตรียมตัวไปศึกษางานกับไอ้ลีเลยนะ”
“พักก่อนนน!!! ให้น้องพักก่อนเรียนมาตั้งหลายปีเหนื่อยจะตาย ไปดีกว่าขอบคุณนะคะเฮียสำหรับเงินเดือนๆนี้..บาย”
พอได้เช็คแล้วแม่งจะกลับเลยมันไม่คิดจะนั่งคุยนั่งเล่นอยู่บ้านเลยเหรอวะผมรู้แหละว่าที่เฟรนด์มันไม่ยอมอยู่บ้านเพราะมันไม่ชอบผู้หญิงที่ผมเลี้ยงไว้ถึงแม้ว่าผมจะให้พวกนั้นอยู่บ้านคนละหลัง
“ใช้ให้มันประหยัดๆบ้างนะเงิน”
“คำว่าประหยัดไม่เคยมีอยู่ในพจนานุกรมของน้องค่ะเฮีย..ไปละ”
เจริญพรชิบหายน้องกู ผมต้องทำงานหาเงินเก่งขนาดไหนวะถึงเลี้ยงดาวไถอย่างมันได้
“ชาตินี้ใครได้มันเป็นเมียนรกชัดๆ มึงว่าไหมไอ้ลี”
“คงไม่เลวร้ายขนาดนั่นมั้งเฮีย”
“เออ!! กูว่าจะถามมึงตั้งแต่เมื่อคืนละ”
“ถามอะไรครับ”
“เรื่องยัยเด็กเสิร์ฟนั้น”
พอผมถามมันออกไปไอ้ลีมันก็ขมวดคิ้วมองหน้าผมอย่างสงสัยก็ปล่อยมันสงสัยไปครับแต่คนฉาดอย่างไอ้ลีไม่รู้ครับว่าถ้าผมถามถึงผู้หญิงคนไหนนั่นแปลว่าอะไร
“เด็กเสิร์ฟคนไหนครับเมื่อคืนมีตั้งสองคน”
“กูอยากได้เด็กเสิร์ฟคนที่ชื่อ...เพลงขวัญ”
- ผู้เขียน
