ร่างบางนอนดิ้นกระสับกระส่ายไปมาด้วยความแปลกที่ ทั้งที่แตงกวานั้นหลับไปแล้วเเต่เธอยังรู้สึกตาตื่นอยู่เลย มองนาฬิกาตรงหัวเตียงตอนนี้บอกเวลาใกล้ห้าทุ่มแล้ว เมลตัดสินใจค่อยๆก้าวขาลงจากเตียงแล้วเดินออกไปสูดอากาศด้านนอกเงียบๆ
ยอมรับว่าเธอไม่ชินที่ต้องมานอนแปลกที่แบบนี้ แต่คอนโดพี่พายุเธอก็มองว่ามันแปลกที่แต่ก็หลับโดยง่าย ไม่รู้เพราะว่าเขาทำให้เธอเพลียในทุกวันๆหรือเปล่า หรือเธอชินเพราะมีเขานอนหลับไปด้วยกันทุกคืนเริ่มไม่แน่ใจ
"อดทนไว้นะเมล" หญิงสาวยกมือขึ้นทาบที่อกเมื่อพอนึกถึงเขาแล้วหัวใจเธอกลับเต้นแรงขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอชอบมีอาการแบบนี้เพราะกลัวเขา แต่พักหลังๆเธอกลับคิดว่ามันไม่ใช่ เธอใจเต้นแรงกับการกระทำที่อ่อนโยนของอีกฝ่ายมากกว่า
หญิงสาวมองดูมือถือที่หยิบติดมือมาด้วย เธอจัดการเปลี่ยนซิมเรียบร้อยแล้วเมื่อคราวไปซื้อของที่ห้าง เธอจัดการลบชื่อของอีกคนออกไปด้วยแล้วเพิ่มเ
