ร่างบางนั่งเรียนอยู่ในห้องเรียนราวครึ่งชั่วโมงได้แล้ว แต่เมลรู้สึกว่าความรู้มันไม่ได้เข้าหัวของเธอเลยสักนิด หญิงสาวรู้สึกว่าตัวเองมีเรื่องให้คิดให้เครียดอยู่ตลอด คนที่คอยยกมือตอบอาจารย์อย่างเช่นทุกครั้งวันนี้กลับเงียบไป
แตงกวาที่สังเกตเห็นว่าวันนี้เพื่อนดูซึมๆไปก็อดสงสัยไม่ได้ รอจังหวะที่อาจารย์หันหน้าเข้ากระดานก่อนจะเอียงคอไปกระซิบกระซาบเพื่อน
"เมล" เมลยังคงนิ่ง
"เมล!"
"อะ..อะไรแตงกวา" เมลหลุดออกจากภวังค์ที่กำลังนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยกับเรื่องไม่เป็นเรื่องแถมยังเอาออกจากหัวไม่ได้อยู่ ตกใจที่อีกคนส่งมือมาสะกิดแล้วเธอก็หันไปมอง
"เป็นอะไร ทำไมดูซึมๆ"
"..เปล่า เมื่อคืนนอนดึกอะเลยง่วงนิดหน่อย" อาการของเธอออกขนาดนั้นเลยเหรอ อุตส่าห์จะไม่ให้แตงกวาสงสัยแล้ว เพื่อนยังถามมาได้
"ก็กลับไปตั้งแต่หัววันทำไมยังนอนดึกอยู่อีกล่ะ" แตงกวาสงสัย
"นอนไม่หลับ สงสัยไม่ได้ดื่มมั้ง" เมลจำใจโกหกเพื่อนทั้งท
