ไม่นานก็เห็นคฤหาสน์หลังใหญ่ตั้งอยู่บนเนินเขาขนาดย่อม มันกว้างขวางใหญ่โตและกินพื้นที่หลายร้อยไร่ ที่สำคัญกำแพงนั้นเป็นอิฐสูงนับสามเมตร ก่อยาวห้อมล้อมอาณาเขต และยังมีพวกลูกน้องของปราณนต์เดินลาดตระเวนอย่างหนาแน่น แม้แต่นกสักตัวก็ยังไม่สามารถบินเข้าเขตของคฤหาสน์หลังนี้ได้ ถ้ามนรดาตื่นขึ้นมาเห็นตัวเองอยู่ที่นี่ละก็ ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอจะยังดีใจที่ได้ออกจากป่าผืนนั้นหรือเปล่า
ข่าวคราวที่นายใหญ่แห่งคลังพันธนาการพาผู้หญิงคนหนึ่งเข้าสู่คฤหาสน์สร้างความรู้สึกแปลกประหลาดปนตื่นตกใจให้กับคนรับใช้และลูกสมุนเก็บเงินกู้จำนวนไม่น้อย ทว่าสำหรับคนที่เคยเข้าไปทำหน้าที่คุ้มกันในป่าผืนใหญ่ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไรเลยสักนิด สี่ปีที่พวกเขาผลัดกันดูแลผู้หญิงของเจ้านาย ทำให้เขาค่อนข้างเคยชินแล้ว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า ผู้หญิงคนนี้มีความสำคัญกับเจ้านายบังเกิดเกล้ามากแค่ไหน พวกเขาจึงทำเพียงปฏิบัติหน้าที่ของตัวเอง ไม่ถาม
