“...พิงค์”
“คะ”
“...เดี๋ยวเฮียพาไปเอง”
“ไปไหนเฮีย”
“ไปกินข้าวกับอาม่าแล้วก็คู่ดูตัวของเราไง” ฮะ?
ฮะ?
ฮะ?
ฮะ!
OoO!
เฮียเขาพูดบ้าอะไรออกมาวะ!
“บ้า ไปได้ไง ไม่ได้หรอกเฮีย”
“ทำไมจะไม่ได้” เฮียฟลุ๊คหันมาถามพร้อมกับหรี่ตามองทันที
“ก็จะไปได้ยังไงล่ะเฮีย ไม่ได้หรอก”
“ทำไมจะไม่ได้ ก็เรานั่งเครียดเพราะไม่ได้ไปอยู่เนี่ย เดี๋ยวเฮียพาไป”
“ไม่ได้เฮีย ถ้ามีผู้ชายไปด้วยทั้งที่นัดกินข้าวกับคู่ดูตัวม่าคิดว่าเฮียเป็นผัวพิงค์แน่”
“...” นั่นไง คิดได้แล้วใช่ไหมล่ะถึงเงียบไปเลย
“กลับบ้านเฮียกันดีกว่า เดี๋ยวพิงค์โทรไปบอกพี่ดิสเองว่าติดธุระด่วน”
“มีเบอร์ติดต่อกันเหรอ ปกติไม่เห็นสานสัมพันธ์กับคนไหนต่อเลย”
“มีสิเฮีย ก็นี่พี่ที่เคยสนิทกันสมัยเด็กจะไม่ให้เบอร์กันไว้ได้ยังไง”
“...ระวังบุพเพสันนิวาสอย่างที่ไอ้เทมป์มันบอก” ทำไมเสียงเฮียฟลุ๊คที่พูดออกมาดูเหมือนหมั่นไส้ฉันจังเลยนะ
“บ้า ไม่ใช่หรอกเฮียพี่
