เสี่ยดำบุกมาหาชาตรีและสิรีรัตน์ถึงในบ้าน พบทั้งสองกำลังสะพายกระเป๋าเสื้อผ้าพร้อมกระเป๋าสินสอดทองหมั้นที่เสียรู้ให้แก่พวกมัน ทั้งสองกำลังจะรีบหนีไป แต่เสี่ยดันมาพบเสียก่อน เจ้าพ่อเงินกู้นอกระบบพยายามสืบหาไอ้คนที่มันพานังอลินหนีกระทั่งวันนี้ก็ไม่พบเบาะแสอะไรสักอย่าง ในคืนนั้น กล้องวงจรปิดดันมาเสียได้พอดิบพอดีกับช่วงที่ไฟในงานดับ แสดงว่า ไอ้พวกนี้คงไม่ใช่คนธรรมดา เสียค่าจ้างนักสืบเป็นล้านแล้วยังไร้วี่แวว ส่วนลูกชายหัวแก้วหัวแหวนก็นอนพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล มันน่าเจ็บใจนัก
“ปล่อยผมกับเมียไปเถอะนะเสี่ย”
“ใช่ๆ เราไม่รู้อะไรเลย เราอยากให้นังลินคบพ่อโด่งจะตาย ฉันจะทำแบบนั้นทำไม”
“หุบปาก แล้วเอาสินสอดมาคืนกูซะ!!”
“เอ๊า ให้แล้ว ยังมาขอคืนอีก”
“ว๊ะ!! นังสิรีรัตน์”
เมื่อเสี่ยดำเล็งปืนมาทางเธอ
แกร๊ก
“ว้าย จ้ะ นี่จ้ะ งั้นเราสองคนขอตัวนะจ้ะเสี่ย”
“ใช่ เสี่ย ปล่อยแนกับเมียไปเถอะนะ”
“มึงต้องบอ
