“ดื่มชาก่อนเถิดเจ้าค่ะคุณชายเฉียว”
ชิงเหมยรินน้ำชาใส่ถ้วยชาให้แก่เขา คุณชายหนุ่มลอบมองดวงหน้างามของเด็กสาวที่เขาเห็นมาตั้งแต่เยาว์วัย นางเติบโตและดูเหมือนว่าความงดงามของนางจะเริ่มเปล่งประกายออกมาโดยที่นางไม่รู้ตัว
“เจ้าเองก็นั่งลงก่อนเถิดเหมยเอ๋อร์….” เขาบอกนางยิ้มๆ ที่ได้เห็นนางยังคงยืนอยู่แม้จะรินน้ำชาให้แก่เขาเสร็จแล้ว
“ถ้าเช่นนั้นข้าน้อยไม่เกรงใจแล้วนะเจ้าคะ” ชิงเหมยกล่าวพลางมองหน้าเขา ครั้นได้เห็นคุณชายหนุ่มพยักหน้าพร้อมกับส่งรอยยิ้มมาให้ นางจึงนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
“คุณชายเฉียวมีเรื่องอันใดจะคุยกับข้าเช่นนั้นหรือเจ้าคะ” เด็กสาวไม่อ้อมค้อม นางเอ่ยถามในสิ่งที่นางอยากรู้ออกมาทันที ก่อนที่นางจะยกถ้วยน้ำชาขึ้นมาซด
“เจ้า… มีผู้ใดในใจหรือยัง”
คำถามซื่อตรงของคุณชายหนุ่มทำให้ชิงเหมยพ่นน้ำชาออกมาพุ่งตรงไปถูกหน้าของเขาทันที ทว่าเขากลับไม่ได้รู้สึกเกรี้ยวโกรธนาง เขาหัวเราะออกมาเสียงด
