หลิ่วหริ่งอยู่กับชิงเหมยเกือบหนึ่งชั่วยามจึงขอลากลับเรือนของนาง และหลังจากนั้นไม่นานนักท่านยายซุนฉีของชิงเหมยก็กลับมาจากตลาดซานฉี พักนี้นางกลับเรือนเร็วกว่าเมื่อก่อนเพราะนึกเป็นห่วงหลานสาวที่ต้องอยู่ที่เรือนตามลำพัง นางเกรงว่าฝ่ายพ่อของหลานสาวที่ไม่เคยมาเหลียวแลจะมาพาตัวหลานไป
“ท่านยาย… เหนื่อยหรือไม่เจ้าคะ” ชิงเหมยนำน้ำมาให้ท่านยายของนางได้กิน
“ขอบน้ำใจนะลูก ยายไม่เหนื่อยเลย ว่าแต่ยาย…เจ้าล่ะไปสำนักศึกษาวันนี้มาเป็นเช่นไรบ้าง” ซุนฉีรับแก้วน้ำมาดื่มก่อนที่จะเอ่ยถามหลานสาวออกมา
“ก็เหมือนกับทุกวันเจ้าค่ะ อ่อ.. วันนี้หริ่งเอ๋อร์มาให้หลานสอนตีความหมายบทความของท่านอาจารย์ลู่อวิ๋นด้วยเจ้าค่ะ"
“หืม… หริ่งเอ๋อร์น่ะหรือ อืม… ดีแล้วล่ะลูก เรือนเคียงกันหยิบยื่นน้ำใจให้ความช่วยเหลือซึ่งกันและกัน”
“หลานเข้าใจที่ท่านยายบอกเจ้าค่ะ” ชิงเหมยตอบพร้อมกับยิ้มออกมา
“หิวหรือยัง ยายรีบเข้าโรงครัวไปทำมื้อเย
