ตอนที่ 10 แผนร้ายของอวี้เหยา
คนป่วยเริ่มจะรู้สึกตัวเมื่อได้ยินเสียงของชายคนรัก แต่มันกลายเป็นอดีตที่ไม่น่าจดจำสักเท่าไหร่ ถ้อยคำหวานนั้นเขาเอ่ยมันออกมา ทำให้นางรู้สึกตัวแต่กลับนอนนิ่งมิอยากจะเอ่ยวาจากับเขา
นางรู้สึกทั้งจุกและเจ็บเจียนตาย ยามเมื่อเขาเอ่ยวาจาที่ไม่รักษาน้ำใจของนาง แต่บัดนี้เขากลับมาขอให้นางอภัยให้งั้นหรือ ช่างน่าขันยิ่งนัก
อะไรที่ง่ายก็มักจะไม่คุ้มค่า นางอุตส่าห์อุ้มท้องหนีเขามาถึงที่นี่ มิคิดว่าเขาตามหานางจนพบ ภายใต้ใบหน้าที่ซีดเซียว เปลือกตาปิดสนิทอยู่ แต่ถ้อยคำที่เขาพูดนั้นนางได้ยินชัดทุกคำ
ยามเมื่อท่านแม่ทัพได้กลับไปพักที่โรงเตี้ยมแล้ว อวี้เหยาลืมตาขึ้นในความมืดของวันเดียวกัน นางค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่ง พลางคบคิดเรื่องที่ทำให้ไม่สบายอกไม่สบายใจ คิ้วของนางขมวดเข้าหากันเป็นปม
อาเมิ่งนั่งรอให้นายสาวนั้นฟื้นขึ้นมาเสียที จะได้อุ่นน้ำแกงให้นางได้รองท้องเสียหน่อย วันนี้นางเป็นลม
