Episode 08 “เมาเหมือนหมาเลยว่ะ”
1289 คำ
Episode 08
“เมาเหมือนหมาเลยว่ะ” คุณคลาสกล่าวพร้อมกับหัวเราะในลำคอเบาๆ สภาพของพวกเราในตอนนี้ดูไม่ได้เลย ถ้าหน้าเละอีกนิด หัวฟูอีกหน่อย ชุดขาดๆ เละๆ แทบจะดูไม่ออกเลยว่าเป็นประธานบริษัทดังกับเลขาของเขา
เมาเหมือนหมาที่แท้จริงๆ
สมองตอนนี้เบลอไปหมด แทบไม่รู้เรื่องอะไรเลย
“คุณก็เหมือนกันนั่นแหละค่ะ” เราหัวคิกคักเบาๆ จากนั้นจึงกระดกขวดเหล้าขึ้นดื่ม “เราสองคน…ก็เมาเหมือนกันทั้งคู่นั่นแหละ”
“เหมือนหมาด้วยใช่ไหม 555”
“ไม่เถียงค่ะ 555” สภาพ! นี่น่ะหรือประธานบริษัทดังกับเลขาสาวของเขา “ตอนนี่ฉันเริ่มมองอะไรไม่เห็นแล้วล่ะค่ะ ทุกอย่างมันเบลอไปหมด”
“แต่ฉันยังมองเห็นเธอนะ” เขาตอบ พร้อมกับเอื้อมมือมาลูบหน้าเราเบาๆ “นี่ตาของเธอ ส่วนตรงนี้ก็จมูกเธอ แล้วนี่ก็ปากของเธอ แล้วตรงนี้ก็แก้มของเธอ…”
“มั่ว!” ปัดมือของเขาออก “ที่คุณจับน่ะมันนมฉันต่างหากเล่า!”
“เอ้าเหรอ?” ขำแห้ง “ฉันขอโทษ~ ฉัน…คิดว่านั่นคือหน้าเธอน่ะ” เมาไม่ได้เรื่องกันทั้งคู่ ทั้งเจ้านายแล้วก็ลูกน้องเลย! ดีนะคะที่เป็นห้องส่วนตัวน่ะ ไม่อย่างนั้นนะ…
ออกข่าวหน้าหนึ่งชัวร์ๆ!
แม่เห็น แม่เราแทงแน่ๆ
แต่ทำไงได้ ก็คนมันเศร้า
“แต่นมเธอนิ่มเหมือนแก้มเลยว่ะ” เอื้อมมือมาบีบนมเรา
“ไอ้บ้า! คุณว่าฉันนมเล็กเหมือนแก้มเหรอ!”
“ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นสักหน่อย ก็แค่บอกว่ามันนิ่มเหมือนแก้มเฉยๆ” บีบเบาๆ “นิ่มน่าจับดีว่ะ ขอจับหน่อยได้ไหมวะ?”
“ถ้างั้นฉันขอจับนมคุณด้วยได้ไหมล่ะคะ? คิกๆ”
“เอาเลย เต็มที่! แฟร์ๆ กัน” เขาบีบนมเราเล่น ตัวเราก็ไม่ยอมเสียผลประโยชน์อยู่ฝ่ายเดียวก็เลยเอื้อมมือเข้าไปในสูทเพื่อจับนมของเขาด้วยเช่นกัน “นิ่มไหม 555”
“ไม่เลยสักนิด อึก!” สะอึก “ของฉันนิ่มกว่าตั้งเยอะ ของคุณแข็งอย่างกับก้อนหิน!”
“ทำไงได้~ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงนี่นา ไม่แน่นะ ถ้าฉันหันไปแต่งหญิง นมฉันอาจจะนิ่มกว่าเธอก็ได้ ว่าแต่เธอไปเสริมนมมาหรือเปล่า?” ใช้นิ้วดึงชุดเราเพื่อส่องที่ร่องนม
“โอ๊ยคุณ!” ตีมือเขาไปหนึ่งที “อย่าซนได้ไหม! ถ้าชุดขาดฉันจะเอาอะไรใส่กลับห้องล่ะ เล่นอะไรไม่รู้เรื่องเลย! นมฉันของแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ค่ะ แม่ให้มาเยอะรู้ไว้ซะ!”
“เหรอ? งั้นขอดูหน่อยดิ ถ้าของแท้ต้องไม่มีรอยแผลใต้ราวนมกับรอยแผลใต้รักแร้”
“ไม่เอา~” ดันหน้าเขาออกห่าง “ตอนนี้เราอยู่ในผับนะคุณ ถ้าเกิดมีคนแอบถ่ายพวกเราขึ้นมาจะทำยังไง เสียภาพพจน์นักธุรกิจหมื่นล้าน กับเลขาสาวสุดสวยหมด”
“เออจริงๆ” พยักหน้าเบาๆ แต่หันหน้าไปทางไหนก่อน เราอยู่นี่! “งั้นเรากลับกันเถอะ”
“ก็ได้นะ แต่เราจะกลับกันยังไงล่ะคะ? ปกติ…ฉันเมา คุณต้องไม่เมา หรือถ้าคุณเมา ฉันก็ต้องไม่เมา” เราควานหากระเป๋าสะพายอยู่สักพัก ก่อนที่จะหยัดตัวลุกขึ้น เตรียมตัวที่จะกลับบ้าน
แต่จะกลับถูกไหมอันนี้ก็อีกเรื่องนึงนะคะ ตาเราตอนนี้แยกอะไรไม่ออกเลย รู้แค่สีแดง สีเขียว สีส้ม สีม่วง เห็นเป็นสีมัวร์ๆ แต่แยกไม่ค่อยออกว่ามันคืออะไร~
(แหมะ! ก็แดกเข้าไปซะขนาดนั้นน่ะ!)
“ไม่เป็นไรๆ รถฉัน เดี๋ยวฉันขับเอง”
“จะบ้าเหรอ!” ยืนยังเซจะเอาอะไรมาขับก่อน! “เดี๋ยวก็ได้ตายห่ากันหมดหรอกค่ะ”
“อืม ก็จริงๆ” พยักหน้าเล็กน้อย “งั้น…แท็กซี่ก็แล้วกัน ไปไหนดี? ไปห้องเธอไหม”
“ถ้าคุณไปอ้วกใส่ที่นอนฉันล่ะน่าดู!”
“เออ ไม่อ้วกหรอก” คุณคลาสเดินเข้ามากอดคอเรา และจากนั้นพวกเราก็พากันเดินออกมาจากผับ เพื่อที่จะเรียกแท็กซี่กลับไปยังหอพักของเรา
ทุกอย่างมันก็ค่อนข้างที่จะทุลักทุเลค่ะ กว่าจะถึงหอพักของเราก็ใช้เวลาไปเกือบสองชั่วโมง ไม่ใช่รถติดนะคะ แต่เพราะคุยกับคนขับไม่รู้เรื่อง พอใกล้จะถึงเราก็ดันพากันหลับ แท็กซี่ก็ไม่รู้จะไปไหนต่อ
และนี่ก็คือตัวอย่างของการไปกินเหล้ากับเพื่อน ว่าไม่ควรเมากันทั้งหมด อย่างน้อยๆ ต้องหาผู้รอดชีวิตสักหนึ่งถึงสองคนขึ้นไป ไม่อย่างงั้น~
ก็จะออกมาเป็นแบบเรากับคุณคลาสค่ะ
พรึบ!
ถึงจะทุลักทุเลไปบ้าง แต่สุดท้ายพวกเราก็กลับถึงห้องได้อย่างปลอดภัย~
“ในที่สุด! ก็ถึงห้องสักที!” เราถอนหายใจออกมาอย่างหนัก และทิ้งตัวนอนลงบนเตียงด้วยความเหนื่อยล้า “ร้อนจัง~” เราหยัดตัวลุกขึ้น และพยายามควานหารีโมทแอร์ แต่ทว่าก็ดันไปจับโดนอะไรบางอย่าง ที่เหมือนจะไม่ใช่แอร์ “คุณ~ เห็นรีโมทแอร์ไหมคะ ฉันร้อน~”
“รีโมทน่ะอยู่นี่!” จับยัดใส่มือเรามา “แต่ที่เธอจับอยู่น่ะ มันคือมังกรของฉันเอง”
“อุ้ย! 555” ชักมือกลับแทบไม่ทัน “ขอโทษค่ะ เหล้ามันทำให้ฉันเบลอ~”
“ไม่เป็นไร ฉันให้อภัย เพราะมันก็ไม่ต่างกับฉันที่จับนมเธอเพราะเข้าใจว่าเป็นแก้ม”
“555” หัวเราะพร้อมๆ กัน
“คืนนี้ขอฝากตัวฝากใจไว้ที่ห้องเธอก็แล้วกันนะ” เขาพูดในขณะที่เราหันไปเปิดแอร์ ไม่รู้ว่ากดถูกปุ่มไหมนะคะ แค่กดแล้วได้ยินเสียงติ๊ด เราก็นับว่านั่นคือได้เปิดแล้วค่ะ “ไม่อยู่นานหรอก พรุ่งนี้เช้าฉันก็กลับแล้ว”
“ได้ค่ะ แต่จริงๆ จะอยู่นานกว่านี้ก็ได้นะคะ ฉันไม่ว่าอะไรหรอก” ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ “คุณอยากจะนอนค้างที่นี่อีกสักกี่ร้อยคืนก็ได้ ฉันไม่ถือค่ะ”
“เหรอ?” เขาหัวเราะในลำคอเบาๆ และกัดปากตัวเองเล็กน้อย “งั้นฉันขออยู่ตลอดไปเลยได้ไหม?”
“ถ้าคุณอยู่ได้และคิดว่ามันไม่ลำบากอะไรก็เชิญค่ะ ข้างๆ เตียงยังว่าง คิกๆ” ยกมือขึ้นป้องปากตัวเองเล็กน้อย “ถ้าคุณไม่รู้สึกเบื่อฉันเสียก่อนน่ะ”
“ฉันไม่เคยรู้สึกเบื่อเธอเลย” เขาโน้มตัวมากระซิบที่ข้างหูของเรา มือข้างหนึ่งก็พลางลูบเบาๆ ที่หลังเนียนๆ “กลับกัน…ฉันดันรู้สึกขาดเธอไม่ได้มากกว่า”
“คุณต้องการฉันใช่ไหมล่ะ คิกๆ”
“อืม ฉันต้องการเธอ ถ้าเธอไม่อยู่ฉันก็ไม่เหลือใคร ทุกคนทิ้งฉันไปกันหมด มีแต่เธอที่ไม่เคยทิ้งฉัน เธอ…” เขาจ้องตาเราไม่กะพริบ และเอื้อมมือมารวบผมเราไปไว้ที่ด้านหลัง “อยู่กับฉันตลอดไปได้ไหม อย่าทิ้งฉันไปอีกคนนะ”
“ค่ะ ฉันจะอยู่…จะอยู่ข้างๆ คุณ”
“ตลอดไป”
คุณคลาสโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ ก่อนที่จะกดจูบลงมาที่ริมฝีปากบางของเราอย่างแผ่วเบา ระหว่างที่เรากำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม คุณคลาสก็ได้เอื้อมมือไปดึงสายเดี่ยวของเราออก จนชุดของเราหลุดลงไปอยู่ที่เอว
…
…
…
…
…
“ลียา…ซี๊ด! มันตอดดีจัง”
“ฉันรู้สึก อึก! เจ็บจังเลย”
“อดทนหน่อยนะ อ…อาส์”
- ผู้เขียน
