ผ่านไปสักพัก
“ให้ตายเถอะ! มีรอยช้ำที่ขาด้วยเหรอเนี่ย” ริมฝีปากบางเอ่ยหลังจากที่เธอสวมใส่กระโปรงนักศึกษารัดรูปทรงเอ แล้วดันเหลือบเห็นรอยจ้ำเขียวไม่มากที่บริเวณต้นขาของตัวเอง โดยมันเป็นรอยจากมือแกร่งที่บีบรัดในตอนที่จับขาเธออ้าออกให้เขาสามารถกระแทกเข้ามาได้ลึกกว่าเดิม
“อยากจะบ้าตาย” แสตมป์ยังคงพึมพำตามประสาพร้อมกับเดินไปหยิบกระโปรงพลีทตัวยาวเข้ามาเปลี่ยนเพื่อความสะดวกต่ออะไรหลายอย่างในวันนี้ แน่นอนว่าหลัก ๆ ก็เพื่อที่จะบดบังร่องรอยต่าง ๆ บนร่างกายสวยของตัวเอง
ครืดดด~
เสียงโทรศัพท์ที่อยู่ไม่ไกลดังขึ้นขณะที่หญิงสาวกำลังเปลี่ยนกระโปรง มือบางจึงไม่รอช้าที่จะเอื้อมหยิบขึ้นมามองดู
เมญ่า
ก่อนจะพบว่าเป็นเพื่อนสนิทของตัวเอง
ติ้ด
“ฮัลโหล”
(เสร็จหรือยังคะคุณนาย)
“ใกล้ละ มึงอยู่ไหน”
(หน้าคอนโดมึงแล้วค่ะ รีบลงมา)
“อ่าเค” สิ้นเสียงหวานแหลมตอบกลับ ร่างบางก็กดวางสายสะพายกระเป๋าแบรนด์เนมแบรนด
