วันต่อมา…
@บ้านอัศวทานนท์ (บ้านปู่ธาม)
“สวัสดีค่ะคุณปู่” เสียงหวานของหญิงสาวที่เรียนคณะบริหารปีสุดท้ายยกมือขึ้นไหว้ทักทายยังชายอาวุโสด้วยท่าทีนอบน้อม
“หวัดดีลูก มาด้วยหรือ” ชายสูงวัยยิ้มตอบกลับทักทายยังร่างสวย ซึ่งหญิงสาวก็ยกยิ้มนั่งลงยังเก้าอี้ที่นั่งประจำของตัวเอง และไม่วายที่จะยกมือทักทายผู้ใหญ่ทุกคนด้วยรอยยิ้มสุภาพ กระทั่งชายทรงอิทธิพลเอ่ย
“มา ๆ ทานข้าวกัน” สิ้นเสียงทุ้มบอกนั้น ทุกคนที่นั่งอยู่ภายในโต๊ะก็ต่างลงมือรับประทานอาหารตามคำเชิญชวนจากประธานบริษัทใหญ่ โดยระหว่างที่กำลังทานข้าวกันอยู่นั้น
“เป็นไงบ้างแสตมป์ อาหารพอใช้ได้ไหมลูก” เสียงวนิดาแม่ของธามเอ่ยถามยังลูกสาวของน้องตัวเองขึ้นด้วยน้ำเสียงใจดีเอ็นดู
“อร่อยค่ะน้าดา”
“ว้าว ดีใจจัง เห็นแม่หนูบอกว่าหนูชอบทานไก่ทอดสูตรนี้มาก ๆ น้าเลยลองทำดู ลองทานสิลูก”
“ค่ะ” เจ้าของใบหน้าเรียวสวยยกยิ้มตอบกลับคนเป็นป้าที่มักจะใจดีกับเธ
